Veiðimaðurinn - 01.12.1995, Blaðsíða 12

iða fiska. Að vísu misstust oft stórir laxar
sem maður vissi ekki þyngdina á. Yrði
hann ekki var við Hlíðina var haldið upp úr
og hann hafði það að reglu að byrja að
kasta mjög ofarlega á Breiðunni, fór vel
upp fyrir Frúarstein, þar sem sandurinn
byrjar, hélt síðan út að Rennu og veiddi
hægt og rólega niður úr, kastaði til beggja
átta. Hann fór aldrei út á Ystunöf en vissi
auðvitað af þeim stað en lét mig um að fara
þangað.
Veiðistaðir
Y stanöf er dálítið kyndugur veiðistaður.
Þangað fellur þungur straumur ofan úr
stóru gjánni sem byrjar við Efstabrot. Á
Ystunöf er auðvitað oft fiskur en aðeins
lítið af vatninu fer þar fram af bríkinni sem
gengur þvert yfir að Rauða steini sem er
neðst í Rennunni og beinir aðalvatnsmagn-
inu þangað austur. Ég hef auðvitað tapað
fiski úti á Ystunöf á því að fara of geyst af
stað með hann en ekki lent í tiltakanlegum
erfiðleikum þar. Mér hefur reynst best eft-
ir að fiskur tekur að taka ákveðið á honum
og halda af stað til lands; ekki láta hann
djöflast of sprikla þarna úti. Ef maður nær
honum af stað í straumnum og upp úr þá
fylgir hann með eins og vel vaninn hundur.
Gæta þarf þess að hafa nóg af girni á hjól-
inu. Frúarsteinninn var yfirleitt fyrir frú
Helgu og af því fékk hann þetta nafn. Hún
sat þá gjarnan á steini sem er í landi ofan
við sjálfan Frúarstein og veiddi
út fyrir hann og niður undir
Bryggjuna. Hún notaði langa
flugustöng og beitti jöfnum
höndum maðk og flugu. Flug-
unni vippaði hún léttilega út í
ána. Helga lét okkur karlmenn-
ina oft fara á bátnum og kom svo
landveginn á eftir, hafði þá geng-
ið frá í húsinu og var eitthvað að
stússa heima fyrir.
Á þessum tíma veiddust þarna
yfirleitt jafn vænir tveggja ára
fiskar, fallegir boltar. Stórir fisk-
ar voru engin undantekning á
þessum árum. Margir tuttugu
punda laxar og þar yfir komu á
land á hverju sumri. Svo virtist
sem ekki veiddist betur eða fleiri
fiskar kæmu á land þótt fyrr væri haldið til
veiða. Við hinir yngri fengum stundum
leyfi til að byrja klukkan sjö en urðum
sjaldnast varir þá. Fórum við svo búið heim
og síðan aftur upp eftir á venjulegum tíma
og þá var ekki fyrr búið að bregða öngli í
vatn en að fiskur var á. Breiðan er til dæmis
ekki mjög gjöful snemma á morgnana. Á
kvöldin er mjög skemmtilegt að veiða
Hlíðina einkanlega þegar sólin er komin
bak við vesturfjöllin. Þá verða ákveðin
birtuskil sem virðast ákjósanleg veiðiskil-
yrði. Þegar ég var orðinn dálítið eldri og
kominn með mínar græjur og kannski full-
skipað á Breiðunni og undir Hlíðinni gafst
mér stundum tækifæri til að fara í könnun-
Nýrenningar af Breiðunni. Veiðimenn við Frúarstein (nær),
við Rennuna (fjœr).
12
VEIÐIMAÐURINN