Veiðimaðurinn - 01.12.1995, Blaðsíða 33

um á bökkum Sogsins, eða í smáhýsum
sem reist voru við bæina, sérstaklega fyrir
útlendingana. Þegar Bretarnir skrifuðu
síðan ferðabækur sínar þá lýstu þeir Efra-
Soginu og í Þingvallavatni sem algerri
paradís veiðimannsins. Ég get nefnt að í
einni ferðasögunni segir frá ungum manni
sem fór til veiða í Efra-Sogi með föður
sínum. Þeir feðgar veiddu tuttugu til þrjá-
tíu væna urriða á hálftíma og hættu þá veið-
inni, — því þetta voru séntilmenn — en að
henni lokinni skutu þeir sér nokkrar lóur
og endur sér til matar!
I kringum aldamótin var haldin keppni í
því hver gæti veitt stærsta urriðann í
Evrópu og þá komu nokkrir ofurhugar
hingað til veiða í Efra-Sogi og í Sogskjaft-
inum. Þessu til viðbótar get ég nefnt að
þegar náttúrugripasöfn úti í heimi vildu ná
sér í stórurriða þá voru menn sendir hingað
til að ná í hann,“ segir Össur.
32ja punda urriði?
„Margar heimildir eru til hér á landi um
þessa erlendu veiðimenn. Þannig sagði
Tómas Guðmundsson skáld, sem uppalinn
var á Efri Brú við Sog, frá því að enskur
veiðimaður hefði á sama deginum veitt 27
punda urriða og annan 22 punda. Hann
greindi líka frá því að hann hefði heyrt
sagnir af því að annar enskur aðalsmaður
sem þangað kom til veiða, hafi veitt 32
punda urriða í Efra-Sogi, sem er stærsti
fiskur sem sæmilegar heimildir eru til um
að veiðst hafi þarna. Það eru samt heimild-
ir til um stærri fiska, t.d. um tvo 30 pund-
ara. Það er greinilegt að það hafa verið
gríðarlegar skepnur þarna.
Menn draga hins vegar í efa að þarna
hafi verið svona mikil veiði. Þegar maður
hins vegar les einu skráðu heimildirnar um
veiðina á þessu svæði, veiðibækur og dag-
bækur Jóns Ögmundssonar frá Kaldár-
höfða kemur hið sanna í ljós. Veiðin hjá
honum var ótrúleg. Jón veiddi sjálfur 26
punda urriða á stöng nokkrum dögum áður
en síðari heimsstyrjöldin byrjaði og oft
greinir hann frá því að hann hafi verið að
veiða fiska yfir 20 pund. Oft veiddi hann
marga stórurriða daglega, fiska yfir 10
pund. Ég minnist þess að á einum stað
segist hann hafa farið þrisvar sama daginn í
„rennsli“, þá réri hann á báti fyrir Sogs-
kjaftinn og í hvert einasta skipti reif hann
upp einn stórurriða, fiska á bilinu 11 til 20
pund. I fjórða og síðasta rennslinu sleit hjá
honum stórfiskur og þá nennti hann ekki
meiru og fór heim. Síðar um daginn hélt
hann svo til veiða á ný og fékk þá ellefu
urriða á bilinu 10 til 20 pund. Svona var
veiðin þarna, því stóri fiskurinn gekk á
haustin niður í Efra-Sog. Stærsti urriðinn
veiddist yfirleitt í ágúst og september.“
„Risavaxinn sporður“
„En Jón Ögmundsson veiddi líka yfir
veturinn þar sem heitir Skútavík, sem er
austan megin við Sogskjaftinn og þar var
hann iðulega að rífa upp stórfiska, suma í
net en aðra á dorg. Yst í víkinni er stór
bergstallur, sem nær ekki upp í yfirborðið,
og virtist skúti vera þar undir. Er það haft
eftir Jóni að þar hafi hann oft séð risavaxna
sporða standa framundan klöppinni, og
það sama segir Óskar bróðir hans. Það var
úr þessari holu sem hann var að taka stóra
urriðann,“ segir Össur og það er nú kom-
inn veiðiglampi í augun á honum. Það er
ekki laust við að tíðindamaður Veiði-
mannsins hafi smitast af honum líka, það
þarf reyndar ekki mikið til, en hvort unnt
verður að endurskapa þær draumaaðstæð-
ur sem fyrir hendi voru í Efra-Sogi verður
að koma í ljós síðar. Vonandi er ekki
spurning um hvort í það verður ráðist,
heldur hvenær.
VEIÐIMAÐURINN
33