Arkitektúr og skipulag - 01.04.1992, Blaðsíða 83

,,GÖT“ olía á striga 175x202 sm. 1991. Mauriee Denis í Dora Vallier; L Art abstrait. París 1980.
þakka að formið væri form, þá hafa
myndlistarmenn haft jafnvel enn
meiri áhuga á bakgrunninum heldur
en á forminu (hlutnum) sem á
honum situr. Abstraktlistin var m.a.
tilraun til að gera hvorttveggja jafn-
rétthátt í málverkinu; bakgrunn og
form. Þá hafa menn líka reynt að
gera hlut bakgrunns meiri með því
t.d. að færa hann fram á myndflet-
inum, svo hann megi búa í sama rúmi
og við sömu skilyrði og formin/
hlutirnir.
Sltkar tilraunir hafa allar endað á
þann veg að bakgrunnur hefur hætt
að vera bakgrunnur og orðið að formi
og formið aftur að nýjum bakgrunni.
Göt Sigurðar Arna og formrænar
samsvaranir þeirra eru ekki hvað síst
vangaveltur um þá mótsögn sem
felst í skilunum milli forms og
bakgrunns á tvívíðum fleti.
Málverk Sigurðar Árna eru ekki
lengur gluggi að heiminum, heldur
gægjugat milli myndflata.
Gægjugötin eru þó engan veginn
einhlít.
Þetta sést vel í verkinu „Göt” frá
1991, sem er eitt þeirra verka er nú
hangir uppi í Nútímalistasafninu í
París.
Það sýnir okkur, líkt og gegnum
fortíðarsjónauka, inn í smábúta af
draumalandslagi minninganna, þar
sem grasið er dýjagrænt, himinninn
englablár og vötnin óendanlega djúp.
Það ríkir fullkomin kyrrstaða og
hreyfingarleysi í málverkinu. Hvergi
örlar á pensilfari, enda fæðast formin
ekki af litnum, heldur eru litirnir
innrammaðir inni í forminu.
Þegar betur er að gáð eru götin
líklega alls ekki göt. Því málarinn
hefur málað skyggingu í kringum þau
og gert þau að upphleyptum götum,
okkar megin í heiminum. Blckk-
ingin er raunar margföld. Fjalla-
vatnið óendanlega bláa og djúpa er
þegar allt kemur til alls hringmynd,
rondó, í hankalausum tebolla sem
stendur út úr myndfletinum...
I einni andrá eru framkallaðar
stórkostlegar sjónhverfingar á
léreftsdúknum í anda gömlu forver-
anna, í þeirri næstu eru þær
afhjúpaðar.
Málverk Sigurðar Árna eru að vissu
leyti samræður við listasöguna og
sögu málverksins. Þau eru ltka
rökræður við konseptlistina. Og þau
eru viðbót.
Það eru í raun engin takmörk fyrir
því hvað málara er leyfilegt að gera
við form sem hann hefur sjálfur
fundið upp. Einkum ef þau eru hrein
hugarsmíð. B
Auður Ólafsdóttir
81