Arkitektúr og skipulag - 01.04.1992, Qupperneq 84

MÓTUNARSAGA
UNGS ARKITEKTS Á
POSTMÓDERNÍSKUM
TÍMUM
TRYGGVI TRYGGVASON
arkitekt
Nám mitt hóf ég
haustið ’76 á lista-
akademíunni í
Kaupmannahöfn. I
sögu skólans var þetta e.t.v. ekki
minnisstæðasta árið en ég var
eðlilega upprifinn og hrifnæmur,
þótti þetta ákaflega merkilegt ár.
Þegar nokkur tími var liðinn fór
ég að átta mig betur á umhverf-
inu og andrúmsloftinu í borginni
og á skólanum. Mynd mín af
ástandinu varð smám saman
skýrari - við sem grænust vorum
urðum betur og betur upplýst af
eldri nemendum og kennurum að
við hefðum rétt misst af merki-
legustu árum mannkynssögunnar,
„ ’68 “ byltingunni og breyting-
unni sem varð á menntakerfinu.
Þá teiknuðu nemar ekki lengur,
heldur héldust í hendur, horfðu
djúpt í augu hver annars og
komust í annarlega byltingar-
vímu (sansekursus).
Við í mínum árgangi vissum að
við myndum aldrei komast upp á
þetta æðra svið, en það var þó, að
okkur var sagt, til huggun og
smyrsl gegn þessari alvarlegu
fötlun, „tæt-lav” hét fyrirbærið.
Við dreyptum af kaleiknum og
margefldumst í trúnni að þarna
væri hin sanna sáluhjálp.
Nákvæmar uppmælingar af
gömlum sveitabæjum og þorpum
fiskimanna voru sú merkilegasta
tómstundaiðja sem vel uppalinn
nemi gat tekið sér fyrir hendur.
Hlaut hinn sami náð fyrir augum
þeirra sem eldri og reyndari voru,
varð næstum því að ’68 barni.
Þegar svo langt var náð skaðaði
ekki að fjárfesta í þverröndóttri
blárri og hvítri sjóarapeysu,
Jaccoform skóm sem eru þannig
innréttaðir að enginn hæll fylgir í
kaupunum heldur vísa tæmar
stoltar upp í loft. Hreinræktaðan
’68 ára munaði heldur ekki um að
dvelja ein níu ár á skólanum, þeir
sem trúaðastir voru fóru létt með
tólf árin. Afskaplega þægilegt!
Þegar fór að renna upp fyrir mér
hverskonar trúboðsstofnun ég var
kominn í tæri við var orðið of
seint að fara annað, ekkert annað
að gera en að halda út. Mikil raun
örgeðja og óþolinmóðum ungum
manni sem langaði mikið til að
frelsa heiminn.
Hef ég verið þarna í sporum
þúsunda annarra sem var farið að
þyrsta í breytingar. Arið '19
kemur út tímamótaverk Charles
Jenks, The Language of Post-
Modern Architecture, bók þar
sem höfundur gaf út dánarvottorð
modernismans. Dagsetningin var
nákvæm, dagurinn sem Pruitt-
82