AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.06.1994, Qupperneq 11

G E S T U R
Ó L A F S S O
N
UMHVERFI ISLENSKRA BARNA
Allt frá því að þéttbýlisþróun, aukin verka-
skipting og aukin atvinnuþátttaka
kvenna hófst á íslandi fyrir alvöru hafa
landsmenn verið í hálfgerðum vand-
ræðum með börnin sín meðan á launavinnu stendur.
Að erlendri fyrirmynd höfum við komið upp sérhæfðri
aðstöðu fyrir börnin okkar meðan við erum í vinnunni
og sérmenntuðu starfsfólki í því að sjá um þau fyrir
okkur meðan við sinnum „ábyrgðarmeiri" og oft betur
borguðum störfum í þjóðfélaginu.
í Reykjavík eru nú hátt á þriðja hundrað leikvallar-
svæði sem hafa verið sérhönnuð fyrir börnin okkar
og ekki lætur fjarri að ætla að svipaður fjöldi leikvallar-
svæða hafi verið gerður víða um land.
Á ári fjölskyldunnar er ekki úr vegi að við stöldrum
við og spyrjum okkur nokkurra spurninga um um-
hverfi íslenskra barna í þéttbýli. Hver er t.d. raun-
verulegi tilgangurinn með öllum þessum svæðum?
Er markmiðið ekki of þröngt? Taka þau nægilega
mikið mið af íslenskum aðstæðum, veðurfari og
félagsaðstæðum? Eru þessir vellir til þess að búa
börnin okkar undir lífið, eða bara til að hafa ofan af
fyrir þeim svo við fáum frið í vinnunni? Er þetta það
besta sem við getum gert fyrir upprennandi íslend-
inga - eða eru til aðrar leiðir og önnur markmið? Eru
þessi hundruð af leikvöllum sem við erum að gera í
dag „síðutogarar“ nútímans, eða erum við þarna búin
að finna hina endanlegu „lausn“? Og hvað um full-
orðna fólkið sem langar kannski til að róla sér og
klifra með börnunum sínum - eða bara sjálft að lokn-
um vinnudegi?
Okkur hættir nefnilega alltof oft til þess að „leysa“
viðfangsefni á ofureinfaldaðan, viðtekinn hátt og
reyna svo að trúa því að það sé það besta sem við
getum gert. í þessum málum eins og flestum öðrum
er ekkert endanlegt. Þá fyrst erum við komin á villi-
götur þegar við höldum það - sama hvort um íslensk-
an, danskan eða Evrópustaðal er að ræða. ■
9