Úrval - 01.02.1952, Síða 31

ÞEIR KLIFU HÆSTA TINDINN
29
á sprungubrúninni og hálffyllti
sprunguna af snjó.
Þeim lá við köfnun, en tókst
þó að brjótast upp úr fönninni.
En allur farangur þeirra og á-
höld, var grafið undir mörgum
smálestum af snjó, þar á
meðal skórnir. Missir þeirra
var alvarlegastur. í meira en
klukkustund hömuðust menn-
irnir, sem nú voru allir á sokka-
Ieistunum, við að grafa og leita
í fönninni. Loks tókst þeim að
finna skóna. En það mátti ekki
seinna vera, því að Lachenal
var orðinn tilfinningalaus í fót-
unum og hendur Herzogs voru
gaddfreðnar. Terray og Rebuf-
fat hafði líka kalið og allir voru
þeir meira eða minna blindaðir
af snjóbirtunni.
Þeir voru rammvilltir. Fætur
þeirra gátu ekki borið þá. Þeir
gátu varla opnað augun vegna
snjóbirtunnar. Lachenal og Re-
buffat tóku sér stöðu, þar sem
hugsanlegt var að sæist til þeirra
og hrópuðu á hjálp. Og svo ein-
kennilega vildi til, að Ichac, ljós-
myndarinn, sem staddur var í
bækistöð nr. 2, bæði sá þá og
heyrði til þeirra, enda þótt eng-
inn í fjórðu bækistöð, sem var
aðeins nokkur hundrað metra
í burtu, yrði þeirra var, enda
var jökulhryggur á milli. Þeir'
hrópuðu allir. Ekkert svar. Þá
fóru þeir að mjaka sér niður
hlíðina, enda þótt þeir yrðu
fremur að skríða en ganga.
Klukkan átta um morguninn
lagði Marcel Schatz upp frá
fjórðu bækistöð. Nokkrum mín-
útum seinna nam hann staðar
og starði á fjóra menn, sem
stóðu hálfblindir og ósjálfbjarga
í hlíðinni skammt fyrir ofan.
Hann fylgdi þeim til bækistöðv-
arinnar.
Ferðin frá f jórðu til annarrar
bækistöðvar tók einn dag. Af
félögunum fjórum, sem úti
höfðu legið, höfðu þeir Terray
og Rebuffat sloppið bezt og allt
útlit var fyrir að þeir hefðu ekki
beðið varanlegt tjón. En tærnar
á þeim Herzog og Lachenal voru
orðnar blásvartar og blýliturinn
á fótum Herzogs var kominn
aftur á miðja il. Hendur hans
voru dofnar upp að úlnliðum og
héngu við þær slitur af hálfrotn-
uðu hörundinu. Dr. Oudot tók
þegar að sinna hinum þjáðu
mönnum í þröngu og illa lýstu
tjaldinu.
Þeir máttu ekki tefja nema
einn dag í þessari bækistöð, því
að monsúnvindaregnið gat brost-
ið á þá og þegar, og ef snjóinn
tæki að leysa í f jallshlíðinni, var
þeim dauðinn vís. Þeir bjuggu
til sleða úr skíðum og breiddu
segldúk á þá, en síðan voru
mennirnir tveir reyrðir á sleð-
ana.
Hinn 10. júlí voru allir fjall-
göngumennirnir komnir niður til
aðalbækistöðvarinnar við f jalls-
ræturnar. Þeir höfðu haft með
sér eina flösku af kampavíni
heiman frá Frakklandi, til þess
að drekka í sigurskálina, og nú
bað Herzog alla félaga sína að