Úrval - 01.02.1955, Blaðsíða 25

Úrval - 01.02.1955, Blaðsíða 25
ÞOSUND króna seðillinn 23 hrörlegur, en í vinnustofu Jak- obs Gehlins var bjart og nota- legt, fullt af blómum, högg- myndum og teikningum, og allt í skelfilegri óreiðu. Hann bauð henni vín, en hún vildi ekki þiggia það fyrr en verkinu væri lokið. „Ég hef hugsað mér að þér sætuð þarna,“ sagði hann og benti á pall sem var við einn vegginn. ,,Þá skín sólin á yður. Ég færi áhöldin mín til.“ „Svona “ „Já, þetta er ágætt.“ „Svona?“ „Hvernig á ég að hafa hend- umar?“ „Það kemur af sjálfu sér. Ég 'teikna yður frá öllum hliðum. Eigum við að byrja?“ „Já, það er bezt.“ „Þér viljið kannske heldur klæða yður úr í svefnherberginu mínu?“ „Á ég að . . .“ sagði hún og roðnaði. „Þér haldið þó ekki að ég . . .“ „Held ég hvað?“ sagði hann og varð vandræðalegur. „En á teikningunum sem þér sýnduð mér, voru allar konurn- ar í skikkjum . . .“ Hann sá að hún var orðin reið, en hann gat þó ekki að sér gert að brosa. „Já . . . ég skil. Það verður auðvitað ekki nakin kona á þúsund króna seðlinum. En hvernig getur yður komið til bugar að ág geti teiknað konu í skikkju, eða við getum bara sagt í samfestingi, ef ég hef ekki athugað líkama hennar í krók og kring? Þér hljótið þó að vita að ég er enginn fúskari, heldur maður, sem kann verk sitt.“ Hún tók hattinn sinn og tösk- una og gekk til dyranna. Hann yppti öxlum og lauk upp fyrir henni. * Hálfum mánuði seinna stóð hún aftur fyrir utan dyrnar hjá Jakob Gehlin. Hún hafði hringt tvisvar, og var í þann veginn að fara, þegar hún heyrði fótatak fyrir innan. Hann var í vinnu- sloppnum. Hann rétti henni höndina. „Það var fallegt af yður að líta inn,“ sagði hann. „Ég vissi ekki hvar ég gat náð í yður. Mig langaði til að biðjast af- sökunar." Hún fór með honum inn í vinnustofuna, og hann sýndi henni nýjustu teikningarnar sín- ar og myndastyttu, stúlkuhöfuð, sem hann hafði keypt af góð- um vini. „Hvernig gengur með þúsund kallinn?" „Vel . . .“ sagði hann. Þau þögðu bæði. „Ef þér álítið það ennþá nauð- synlegt", sagði hún svo og horfði niður í gólfið, „þá . . . þá er velkomið að ég sitji fyrir hjá yður.“ Hann leit undrandi á hana. „Hvað hefur komið yður til að skipta um skoðun?“
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.