Úrval - 01.02.1955, Blaðsíða 26

24
tíRVAL
„Ég hef athugað málið,“
sagði hún. „Og ég hef komizt
að þeirri niðurstöðu, að þegar
listamaður hann verk sitt og er
enginn fúskari . . . ja, þá gerir
hann það sem á að gera.“
„Hvenær getið þér byrjað?“
„Strax, ef þér viljið.“
„Þér eruð fljótar að ákveða
yður,“ sagði hann.
Hún brosti. Hann gekk að
svefnherbergisdyrunum og
opnaði þær. Síðan sneri hann
baki að henni og fór að ydda
blýanta í yddara á gluggasyll-
unni.
„Úr því að þetta verður að
vera svona . . .“ sagði hún og fór
að afklæða sig.
Það var heitt í vinnustofunni,
því að sólin skein beint inn um
stóru skágluggana á þakinu.
Þegar hún var orðin allsnakin,
tók hún sér stöðu á pallinum,
og þegar hún sneri sér við, sá
hún að hann starði á hana með
hvössu augnaráði. Andartak
fannst henni hún ætla að hníga
niður. Hvað hafði hún gert?
Þessi ungi listamaður, sem var
henni í rauninni alveg ókunn-
ur, var fyrsti maðurinn sem
hafði séð hana allsnakta. Hann
virti hana gaumgæfilega fyrir
sér.
„Þér eruð svipaðar því sem
ég hafði gert mér í hugarlund",
sagði hann.
Hann vann lengi án þess að
segja orð.
Eftir hálftíma lagði hann frá
sér blýantinn og stóð upp.
„Getúm við ekki haldið áfram
á morgun?“ spurði hann. „Nú
skrepp ég niður og kaupi brauð
og svo fáum við okkur kaffi-
sopa.“
Meðan hann var í burtu
klæddi hún sig í fötin. Síðan fór
hún inn í eldhúskytruna og setti
ketilinn á.
Þegar þau voru að drekka
kaffið, sýndi hann henni teikn-
inguna.
„Það er að vísu mikið ógert,“
sagði hann og hristi höfuðið.
„Það vantar sálina í þetta.“
Þegar Margareta fór, rétti
Jakob Gehlin henni umslag.
Hún hélt að hann hefði ef til
vill skrifað henni bréf. En þeg-
ar hún kom út á götuna, sá
hún að það voru tveir tíu króna
seðlar í umslaginu. Það var
kaupið hennar.
#
Þegar Margareta var búin
að sitja fyrir nokkrum sinnum,
hvarf henni allur ótti og kvíði.
Jakob Gehlin var bersýnilega
svo niðursokkinn í starf sitt, að
hann mundi aldrei líta á hana
nema sem samstarfsmanneskju.
Hún mat það mikils að hann
skyldi vera svona prúður þeg-
ar þau voru að vinna, en á hinn
bóginn langaði hana til að kynn-
ast honum dálítið nánar. Það
var eitthvað í fari hans sem
hún hafði ekki orðið vör við
hjá karlmönnum áður. Það var
svo mikil ró og öryggi í kring-
um hann. Þegar allt kom til alls
voru ekki margar manneskjur