Úrval - 01.02.1955, Blaðsíða 56

Úrval - 01.02.1955, Blaðsíða 56
54 ÚRVAL leikinn var meginframlag mitt til baráttunnar að hvetja félaga mína. Ég kallaði í sífellu: ,,Við getum sigrað þá, við getum sigr- að þá!“ rétt eins og ég hefði gert einhverja stórmerka upp- götvun. Og svo fór, að við unn- um, mest fyrir einbeittan bar- áttuvilja, því að Stanfordmenn voru vissulega miklu betri leik- menn en við. Á stúdents- og kennsluárum mínum, við starf mitt í hernum á stríðsárunum og seinna í utan- ríkisráðuneytinu voru orð móð- ur minnar mér leiðarstjarna. Þau voru mér viti, þegar ég starfaði í Palestínunefnd Sam- einuðu þjóðanna og hina erfiðu daga eftir atburðina 17. septem- ber 1948. Síðla þann dag ók sáttasemj- ari S. Þ., Folke Bernadotte greifi, í bíl eftir vegi skammt frá Jerúsalem. Bíllinn varð að nema staðar við hernaðarlegan farartálma á veginum. Skammt frá stóð jeppi með fimm mönn- um í. Um leið og bíll Bernadotte nam staðar, lyfti einn mannanna vélbyssu og skaut inn í bíl greif- ans. Bernadotte og Andre Serot, franskur ofursti og eftirlismað- ur S. Þ., létu lífið. Öll ábyrgð á sáttastarfi S. Þ. var nú skyndilega komin á herð- ar mér. Ótti og örvænting greip um sig. Sumir vildu að allir eftirlitsmenn okkar, sem skiptu hundruðum, yrðu kallaðir heim og sáttanefndin færi burtu, því að styrjöld gæti blossað upp að nýju á hverri stundu og lífi eft- irlitsmannanna yrði þá hætta búin. En hvatningarorð móður minnar bjuggu enn yfir fyrri mætti sínum. Eg bað alla um að vera kyrra, hvern á sínum stað, og halda áfram starfi sínu eins og Bernadotte greifi hefði kosið, en hann vissi ég manna óttalausastan þeirra, sem ég hef kynnzt. Þar kom, að Arabar og Gyð- ingar féllust á að taka upp samninga um vopnahlé. Næst- um á hverjum degi hafði annar hvor samningsaðili í hótunum að slíta samningum og hvað eft- ir annað lá við að allt færi í bál að nýju. En ég hélt dauðahaldi í þá trú, að ef mér aðeins tæk- ist að halda báðum aðilum við samningaborðið, myndu þeir að lokum komast að samkomulagi. Eftir 81 dags þrotlausar samn- ingaumræður náðust vopnahlés- samningar, sem bundu enda á stríðið. Þótt hvatningarorð móður minnar væru mér ómetanleg í Palestínu, þá hafa þau þó aldrei verið mér brýnni nauðsyn en fyrir nokkrum árum, þegar son- ur okkar, sjö ára gamall, fékk mænuveikina. Mest var um vert, að drengurinn fylltist ekki vonleysi og ótta við að hann yrði örkumla alla ævi, þó að bæði handleggir og fætur væru nú algerlega lamaðir. Þó að sá lamandi ótti hefði gripið mig, fann ég að ég gæti
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.