Úrval - 01.02.1955, Blaðsíða 29

Úrval - 01.02.1955, Blaðsíða 29
ÞÚSUND KRÓNA SEÐILLINN 27 Hún kemur mér svo kunnug- lega fyrir sjónir , . . Já, nú skil ég það! Hún er svo lík þér . . .“ „Ég er varla svona digur . . .“ „Hún hefur sama vaxtarlag og þú . . . og það er eitthvað í svipnum. . . . Maður sér svona konu að minnsta kosti ekki oft nú á dögum. . .“ Hann þagnaði og varð hugsi. Honum datt í hug að teiknarinn — sem hann hafði hitt — myndi ef til vill geta komið honum í kynni við fyrirsætuna. En hann hratt hugsuninni strax frá sér! Kona, sem var fyrirsæta, hafði áreiðaniega enga hugsun í koíl- inum. Hann lagði seðilinn frá sér. „Eg komst ekki til að kaupa neitt í tilefni dagsins“, sagði hann. „Og þessvegna datt mér í hug að þig langaði kannski til að kaupa þér eitthvað sjálf . . .“ „Þúsund þakkir, vinur minn. Þú dekrar alltof mikið við mig. Þú veizt vel að ég hef gaman af að fara í búðir . . .“ Þau töluðu saman stundar- korn áður en hann fór inn til sín með peningakassann undir hendinni. Þegar hann var að láta kass- ann inn í vegghólfið, kom honum allt í einu dálítið í hug. Hann tók einn af seðlunum, bar hann upp að ljósinu og athugaði hann vandlega. Ja, var þetta ekki allt saman verk teiknarans, þetta opinskáa og jafnframt dulúðuga, þetta háleita og volduga . . . ef fyrir- sætan var í raun og veru svona, þá var hún áreiðanlega ekkert smáblóm, sem hægt væri að lesa í laumi. Hann lagði seðilinn aftur í kassann og ýtti honum inn í vegghólfið. Hann var ekki ham- ingjusamur í hjónabandinu, því fór fjarri, en allt í einu hafði hann skynjað hverfulleika alls. Skyndilega fannst honum hann vera áhorfandi, eins og hann stæði álengdar og sæi lífið streyma fagnandi framhjá. Það fór að rigna. Hann gekk út að glugganum og andaði að sér ilminum af þungum rauðum rós- um. Einhversstaðar langt í fjarska, þar sem Ijósin í Stokk- hólmi blikuðu í þokunni, var kannski á þessu augnabliki stúlka á gangi eftir regnvotri götu, há og tíguleg stúlka í ó- dýrri gagnsærri regnkápu, ósköp venjuleg stúlka, sem mundi ef til vill aldrei á ævinni líta augum þúsund króna seð- ilinn með myndinni af sér. Hún — já, einmitt hún . . . sem hefði getað verið honum eina konan meðal þúsunda. Ó. B. þýddi.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.