Úrval - 01.02.1955, Blaðsíða 27

Úrval - 01.02.1955, Blaðsíða 27
ÞÚSUND KRÓNA SEÐILLINN 25 í heiminum, sem höfðu ekkert út á tilveruna að setja. Einn dag, þegar þau voru að vinna, sagði hann: „Ég lofaði að forvitnast ekki um hver þér væruð, en í gær sá ég mynd af yður í blaðinu. Ég veit nú að þér eruð ekki fyrirsæta vegna peninganna sem þér fáið fyrir það. Og yður er auðvitað kunnugt um að mað- urinn yðar er í nefndinni, sem dæmir verk mitt.“ „Já, ég veit það,“ sagði hún „En honum mundi sízt af öllu detta í hug að ég hefði gert þetta. Ef honum finnst myndin á seðlinum eitthvað svipuð mér, þá heldur hann áreiðanlega að það sé af tilviljun. Hann hefur raunar aldrei . . .“ Hún þagnaði snögglega og roðnaði. „Ég hef komið því svo fyrir, að maðurinn yðar á að dæma um verksmiðjureykháfa, viðar- fleytingar og aðrar táknmyndir fyrirmyndar þjóðfélags,“ sagði hann þurrlega. „Annars getið þér fullkomlega treyst þessum sjö slæðum sem hylja yður.“ „Ég hefði víst ekki átt að fara hingað án þess að tala við Kristófer. Hugsið yður, að það væri hann sem stæði hér í mín- um sporum . . . og kvenmál- ari . . .“ Þau hlógu bæði. „Hann mundi ekki verða færður í hvíta skikkju", sagði Jakob Gehlin. „Ég held að það sé óhætt að treysta manninum yðar. Mér þykir leitt að hann skuli ekki vita neitt um þetta.“ „Hann ber meiri virðingu fyrir hlutunum en sálinni." „Já, það er eins og hann sé dálítið hræddur við að lifa. Því er oft þannig varið með pen- ingafólk. Það getur verið að okkur hlotnist hamingja og öryggi seinna í lífinu, þegar við fáum barnsóskir okkar uppfyllt- ar. En börn óska sér aldrei peninga, og af því stafar senni- lega þessi tómleikatilfinning. Nú megið þér fara í fötin.“ Hann horfði á líkama hennar í síðasta sinn með ástúðlegu augnráði. Hún mundi aldrei framar vera fyrirsæta hjá hon- um. Þegar hún var komin í fötin, stóðu þau hlið við hlið við teikni- borðið og virtu fyrir sér upp- drættina í skæru lampaljósi. Hann hafði stækkað eina teikn- inguna og var stoltur yfir þess- um fyrsta uppdrætti, þar sem hugmyndin var farin að taka á sig form. Svo strauk hann hárið aftur og leit á hana. „Ef mér skjátlast ekki, og þér eruð sú eldsál sem ég held að þér séuð, Margareta,“ sagði hann, „hvers vegna hjálpið þér þá ekki manninum yðar og bendið honum á, að það erum við sjálf sem getum gefið hlut- unum þýðingu ?“ „Ég? Nei . . . ekki . . .“ Stundum hafði hvarflað að henni, að Jakob Gehlin mundi
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.