Úrval - 01.02.1955, Blaðsíða 81

SEXTÁN FYRIR BORÐ
79
ortu sem sigldi á Suðurameríku.
í stað þess að taka þá fasta
fyrir að gefa út hinar örlaga-
ríku fyrirskipanir eða halda
þeim eftir sem vitnum, leyfði
saksóknarinn þeim að fara úr
landi eftir að þeir höfðu lagt
fram tryggingu. Parker annar
stýrimaður, sem verið hafði
vitni að samtali skipstjórans og
stýrimannsins, var horfinn, og
var engin tilraun gerð til að
finna hann. James Murray, sem
aðstoðað hafði Holmes við að
kasta farþegunum útbyrðis, var
einnig horfinn. En mál Holmes
kom fyrir kviðdóm og var hann
kærður fyrir brot á lögum frá
30. apríl 1790, sem segja til um
viðurlög við því ef sjómaður
fremur morð á hafi úti.
Pram að þessu virtist enginn
hafa hu.gleitt hverjar ástæður
lágu til þess að Holmes framdi
verknaðinn, sem sé þær, að hann
hafði fórnað lífi sextán manna
til þess að bjarga lífi þeirra
tuttugu og fimm sem eftir voru.
En nú, þegar hann stóð einn
fyrir rétti, snerist almennings-
álitið honum í vil. I mörgum
ritstjórnargreinum var nú lögð
áherzla á, að „eins og ástatt
var“ í björgunarbátnum hefðu
aðgerðir Holmes verið nauðsyn-
legar til að bjarga farþegunum,
sem eftir voru. Aðrir sögðu aft-
ur á móti, að hafi svona hörmu-
legar aðfarir verið óumflýjan-
legar, hefði hlutkesti átt að ráða
hverjum skyldi fórna, en ekki
valdboð. Stuðningsmenn Holmes
svöruðu því til, að vegna
þrengslanna í bátnum og hinn-
ar bráðu hættu sem báturinn
var í, hefði ekki verið unnt að
koma við hlutkesti. Mjög var
deilt um það atriði, að engum
skipverja hafði verið fórnað, að-
eins farþegum.
Eftir sjö mánaða varðhald
var Holmes leiddur fyrir rétt
hinn 13. apríl 1842. Þegar kvið-
dómendurnir fengu loks málið
til úrskurðar, reyndust skoðanir
þeirra jafnskiptar og almenn-
ings. Eftir sextán klukkutíma
setu tilkynnti dómsformaður-
inn, að kviðdómendurnir hefðu
ekki getað orðið á eitt sáttir.
Dómarinn sendi þá aftur til að
reyna betur. Eftri tíu tíma komu
þeir aftur og höfðu þá orðið
ásáttir um dóminn: Ákærði
dæmist sekur — en kviðdóm-
endumir mæla með því að rétt-
urinn sýni honum miskunn.“
Holmes var dæmdur í sex
mánaða þrælkunarvinnu.
Fyrir „herrétti".
Kvœntur hermaður var kallaður fyrir yfirmann sinn. ,,Þú baðst-
mig um leyfi til að vera við jarðarför tengdamóður þinnar,11
sagði hershöfðinginn, ,,nú hef ég frétt að hún sé við góða
heilsu. Hvað hefurðu þér til afsökunar?"
,,Ég sagði ekki að það væri neitt að tengdamóður minni. Hið
eina sem ég sagði var, að mig langaði til að vera við jarðarför
hennar."