Bænavikan - 04.11.1972, Side 42

var ekki í storminum. Eftir það var jörðin skekin af land-
skjálfta, en Drottinn var ekki í jarðskjálftanum. Þar næst
kom eldur, sem Drottinn var heldur ekki í. En eftir eldinn
kom blíður vindblær. í honum talaði Drottinn, og Elía hlust-
aði með athygli.
Oft er það svo að við heyrum ekki þessa hljóðlátu rödd
Guðs í kirkjunni, vegna alls hins ytra, sem truflar.
I guðsþjónustunni er þörf á þátttöku einstaklingsins, ekki
einungis í söng, bæn og íhugun, heldur einnig með persónu-
legum vitnisburði um gæzku Guðs. Sjálfur ólst ég upp í söfn-
uði, þar sem tilbeiðslan fól í sér þátttöku einstaklingsins á
lofgjörðar- og bænasamkomum, en þær fóru fram í viku hverri.
Þessar bænir og vitnisburðir höfðu varanleg áhrif á mig. Ég
heyrði safnaðarfólkið — foreldrar mínir þar með taldir —
helga líf sitt Guði í áheyrn alls safnaðarins. Oft var svo að
sjá sem þetta opnaði flóðgáttir himinsins. Hjörtu voru sam-
einuð fyrir áhrif Andans. Tvímælalaust öðlaðist fólkið styrk
við það að leggja þannig þarfir sínar fram fyrir Guð.
Um slíkar samkomur skrifar boðberi Drottins þetta: „Við
komum saman til þess að uppbyggja hvert annað með því að
skiptast á hugsunum og tilfinningum — til þess að öðlast styrk
og ljós og kjark með því að kynnast vonum og þrám hvers
annars. Og frá uppsprettu kraftarins hljótum við endurnæringu
og kraft. Þessar samkomur ættu að vera hinar verðmætustu,
og þær ber að gera ánægjulegar fyrir alla, sem smekk hafa
fyrir andlegum hlutum." 2. Test., bls. 578.
Sé nú ekki hægt að hafa bæna- og vitnisburðarsamkomur
á hvíldardögum kl. 11 — hvers vegna þá ekki að gera bæna-
samkomuna á miðvikudagskvöldum að sannri andlegri hátíð?
Eigum við kannske of annríkt til þess að koma á slíkar sam-
komur? Væri ekki viðeigandi að gera það heit í þessari bæna-
viku að sækja þessar samkomur í framtíðinni?
Að vísu geta slíkar samkomur orðið gagnslausar og óaðlað-
andi, sé lítið til þeirra vandað. En ef rétt er á málum haldið,
geta þær orðið verðmætt hjálparmeðal til þess að safnaðar-
fólkið haldi stefnunni markvisst til hins himneska Kanaan.
Á þessari öld ofþenslu og amsturs þurfum við á því að halda
að koma saman til þess að lofa Guð fyrir gæzku hans.
„Allur himininn hefur áhuga á samkomum Guðs barna. Þar
er hlýtt á lofgjörð þína, og hún blandast lofgjörð himinsins
og endurómar þar sem vitnisburður þess, að dauði Jesú fyrir
hinn fallna heim var ekki árangurslaus." 6. Test., bls. 366.
40