Læknaneminn - 01.02.1955, Blaðsíða 22

22
LÆKN ANEMINN
vasopressor reflexar, sem eiga
upptök sín perifert, séu blokkerað-
ir. Ennfremur fæst við stimula-
tion á perifera enda vagustaugar-
innar typisk hypotensiv (parasym-
pathomimetisk) svörun, sem sýn-
ir, að ekki er um cholinerga blokk-
eringu að ræða. Reflexar þeir, er
viðhalda jöfnum blþr., þegar menn
reisa sig upp, breytast ekki telj-
andi af reserpine. Af þeim orsök-
um er orthostatisk hypotension
ekki neitt vandamál. En pressor
reflexar þeir, er eiga upptök sín
fyrir ofan medulla oblongata og
frá sinus caroticus, eru blokkerað-
ir af reserpine, og er talið stafa
af blokkeringu á vasomotoriskum
boðum í hypothalmus.
Bradycardia sést hjá meiri hluta
sjúklinga og kemst púlsinn oft nið-
ur fyrir 60/mín. Hún er ekki af
vagal uppruna, þar sem atropin
kemur ekki í veg fyrir hana. Hins
vegar verður púlsinn nokkuð hrað-
ari eftir að gefið hefur verið atro-
pin, þannig að hann liggur mitt
á milli þess, sem hann var eftir
atropin, áður en sjúklingurinn fékk
reserpine, og þess hraða, sem hann
er við reserpinebradycardi.
Ekkert bendir til þess, að re-
serpine valdi adrenerg blokker-
ingu. Þvert á móti er ýmislegt, sem
bendir til þess, að verkun adrena-
lins aukist nokkuð af Rauwolfia
serpentina. Afköst hjartans breyt-
ast ekki svo teljandi sé, þegar lyf
þetta er gefið.
Verkun á tr. intestinalis. Diarr-
he hefur stundum sézt, þegar
gefnir hafa verið stórir skammtar
af Rauwiloid. Reserpine eykur
magasekretion og kann að auka
peristaltik þarmanna, en ekki í
sama mæli og Rauwiloid.
Nýru. Engin áhrif á blóðrennsli
eða electrolytaútskilnað.
Aukaverkanir.
Þær hafa þegar verið umtalaðar
nokkrar, svo sem bradycardia,
syfjun og verkunin á tr. intestin-
alis, sem veldur lausurn hœgöum
hjá nokkrum sjúkiingum.
Nefstífla var algengasta og
hvimleiðasta aukaverkunin, sem
þó hafði tilhneigingu til að minnka
smám saman.
Matarlyst og líkamsþungi jókst
hjá um það bil helmingi sjúklinga.
Þyngdaraukningin stafaði af auk-
inni matarlyst.
Ennfremur sást nokkuð oft
þreyta, slappleiki og svimakennd.
Aukaverkanir virtust ekki verða
algengari eða meiri, þó að skamrnt-
ar væru auknir yfir 2 mg á dag.
Árangur af meðferð (ágrip).
Reserpine var reynt á 62 sjúk-
lingum með hypertension. Hlutu
þeir meðferðina ambulant í 1 til
7 mánuði. Sjúklingum var skipt í
tvo flokka, í öðrum voru þeir, sem
höfðu diastoliskan arteriellan blóð-
þrýsting milli 100 og 120 mm Hg,
en í hinum þeir sjúklingar, sem
höfðu hærri diastoliskan blóðþrýst-
ing en 120 mm Hg.
Hjá um helmingi þessara sjúk-
linga varð allmikil lækkun á blþr.
Af þeim sjúklingum, sem fengu
eðl. blþr., voru allir nema tveir
úr fyrri hópnum. Jafngóður árang-
ur náðist hjá þeim sjúklingum, sem
fengu lyfið í einn til 2 mánuði, og
hjá þeim, sem fengu það í 2 til 7
mánuði.
Byrjunarskammtar voru 1—2
mg á dag, gefið peroralt í mörgum
skömmtum. Ef blþr. lækkaði ekki
innan tveggja vikna, var skammt-
urinn aukinn smám saman, þar
til dagsskammturinn nam allt að
1,5 mg 4 sinnum á dag. Reynslan
sýndi þó, að blóðþrýstingslækkun-
in varð ekki meiri, þó að skammt-