Læknaneminn - 01.02.1955, Blaðsíða 48

1,8
LÆKNANEMINN
börn á framfæri, en maðurinn
strokinn burt.
Einu sinni heyrði ég háreysti
mikla í stofu hennar, skammir,
grát og kveinstafi. Ég varð hrædd-
ur um, að eitthvað alvarlegt væri
á seyði, lauk hljóðlega upp hurð-
inni og sá þá, að hár, rengluleg-
ur, eldri maður stóð fyrir framan
frú Bock og hampaði skjali. Ég
spurði hvað um væri að vera.
„Ég skulda þessum manni 120
krónur, og nú heimtar hann vexti
og afborganir strax, en ég hef enga
peninga sem stendur."
,,Má ég sjá þetta skjal “ sagði
ég við maninn, sem varð alveg
hvumsa og rétti mér það, hélt víst
í fyrstu, að ég mundi ganga í lið
með honum.
Þetta var skuldabréf upp á 120
krónur, og aumingja konan átti
samkvæmt því að greiða tólf krón-
ur í vexti á mánuði af þessari upp-
hæð, með öðrum orðum 144 kr.
á ári. Mér ofbauð alveg og varð
strax að orði:
„Þér eruð viðbjóðslegur okur-
karl!“
„Hvað segið þér, viljið þér end-
urtaka orðin?“
„Já, gjarna, þér eruð svívirði-
legur okurkarl og meinvættur!“
„Ég tek yður sem vitni, frú
Kock,“ sagði dóninn, „og þér,
herra minn, fáið að heyra frá mér
síðar.“
. . . Dag einn . . . var mér boð-
ið að mæta í réttarsalnum . . .
þar eð ég væri ákærður fyrir meið-
yrði. Þegar ég mætti í réttinum,
las dómarinn upp ákæruna og
spurði, hvort . . . orð mín væru
rétt hermd. Ég játti því . . .
„Viljið þér fá málafærslumann
yður til aðstoðar, stúdent Erlends-
son?“ spurði dómarinn. . . . En
rétt á eftir hvíslaði hann yfir borð-
ið til mín: „Þér þurfið engan varn-
armann, ég skal sjá um það.“
[ Eftir nokkurn tíma var mér
tilkynntj að ég ætti að mæta í
réttinum . . . og hlýða á dóminn
í meiðyrðamálinu, en honum lykt-
aði þannig: „Réttuiinn hefur kom-
izt að þeirri niðurstöðu, að það
hafi ekki verið að ástæðulausu, að
stúdent Erlendsson viðhafði þau
orð um lánastarfsemi Schöndorfs
kennara, sem hann sjálfur viður-
kennir að hafa sagt, og því skal
hann vera sýkn saka.“ Ég hneigði
mig djúpt fyrir dómaranum og
gekk glaður burt.
Frá ritnefndinni
Með þessu blaði lýkur útgáfu-
starfsemi núverandi ritnefndar.
Nefndin var kosin í marzmánuði
1954 og tók til starfa, eftir smá-
vegis breytingar á henni í ágúst,
í byrjun september.
Þar sem blaðaútgáfa félagsins
hafði legið niðri frá því á árinu
1950, að einu blaði, afmælisblað-
inu, vorið 1953, undanskildu, var
í fyrstu ekkert ákveðið um það,
hversu rnörg blöð skyldi gefa út
á vetrinum.
Kom síðan fyrsta blaðið út í
lok október. Nokkru áður hafði rit-
nefndin ákveðið, að gefa skyldi út
annað blað í byrjun desember, og
loks eitt um miðjan febrúar, áður
en kjörtímabili nefndarinnar lyki.
Við töldum, að Félag lækna-
nema, fjölmennasta deildarfélagið
við Háskóla íslands, yrði, þó ekki
væri nema sóma síns vegna, að
halda út blaði, þar sem áhugamál
og hagsmunamál félagsins yrðu
rædd, auk þess sem það ætti að
vera stúdentum til fróðleiks og
skemmtunar.
Hvernig þetta hefur tekizt verða
lesendurnir að dæma um. Við