Læknaneminn - 01.02.1955, Blaðsíða 45

LÆKN ANEMINN
Jf5
2. Psychiska chlorpromazinesyndr-
omið er fólgið i seinkun viðbragða
við ytri stimuli, og minnkuðu
initiativi.
3. Chlorpromazineverkunin stendur í
fleiri daga eftir seponeringu.
Psychiatrisku indikationirnar eru enn
nokkuð á reiki, en til þeirra hafa til
skamms tíma verið taldar maniur, toxisk
deliria, paranoid schizophreniur; enn-
fremur abstinenssymptom. Meðferð á
melancholium og kataton schizophren-
ium hefur ekki gefið góðan árangur.
Einnig' hefur það verið reynt við með-
ferð á neurosum, taugaveiklun, „tension
states" etc.
Kontraindikationir.
Giacobini og Lassenius telja m. a.
upp eftirfarandi absolutar kontra-
indikationir: eitranir með lyfjum sem
verka depressivt á centraltaugakerfi,
aplasi í merg', jafnhliða gjöf á potenti-
ellu mergeitri. Relativar kontraindikat-
ionir telja þeir m. a. lifrarinsufficiens,
einkenni frá extrapyramidala tauga-
kerfinu, óeðl. blóðmynd, miklir hjarta-
eða æðasjíikd., nýrnainsufficiens.
Heimildir.
1. Bertrand, Quivy, Gayet-Hallion: Sur
la potentialisation par la chlor-
promazine, de l’effet anticonvulsant
de la diphényl-hydantolne. Compt.
Rend. Soc. Biol. CXLVIII:1170, 1954.
2. Fliigel: Mtinch. med. Wchnschr.
96:626, 1954.
3. Giocobini, Lassenius: Chlorpromaz-
inbehandling. Nord. med. 52:1693,
1954.
4. Guiot, Verlay, Verlay-Aubert: Hi-
bernation artificielle. La France
Médicale, Júlí 1954, bls. 18.
5. Ho.ratz: Die potenzierte Narkose
ohne und mit Unterkiihlung. Munch.
med. Wchnschr. 96:426, 1954.
6. Kinross-Wright: Chlorpromazine —
a major advance in psychiatric
treatment. Postgr. Med. 16:297,
1954.
7. Kolle, Ruckdeschel: Megaphenbe-
handlung in der Psychiatri. Munch.
med. Wchnschr. 96:533, 1954.
8. Mayer, Kent, et al.: Clinical studies
of an antiemetic agent, chlorpro-
mazine. Am. J. Med. Sc. 298:174,
1954.
9. Moyer, et al.: Laboratory and cli-
nical observations on chlorproma-
zine. Am. J. Med. Sc. 297:283, 1954.
10. Ratschow, Köble: Referate: Angio-
logie. Munch. med. Wchnschr. 96:
499, 1954.
11. Rehn: Múnch. med. Wchnsehr. 96:
626,1954.
12. Salove, Levin, Rose, et al.: Chlor-
promazine and narcotics in the ma-
nagement of pain of malignant lesi-
ons. J.A.M.A. 155:626,1954.
Skoðanir þær, sem haldið er fram í
eftirtöldum greinum, eru að ýmsu leyti
diagonalt gagnstæðar þeim, er koma
fram í ofantöldum heimildum, og hafa
því verið látnar liggja milli hluta.
1. Decourt: Comment ont été concues
et realisées les recherches qui ont
abouti á l’introduction en thérapeu-
tique de la chlorpromazine (4560
R.P.). Presse méd. No. 26, 1954.
2. Decourt: Thérapeutique narcobio-
tique et hibernation artificielle.
Presse méd. No.. 40, 1954.
Leifur Björnsson.
Mænusótt. P. Lépine frá Pasteurstofn-
uninni í París flutti erindi um mænusótt
og möguleika fyrir bólusetningu gegn
henni. Bæði hann og aðrir álitu að
bólusetning væri eina leiðin, sem nú
væri sýnileg til að verjast lömunum af
völdum veikinnar. Að visu er sáralítill
hluti þeirra, sem sýkjast af mænusóttar-
vírus, sem lamast, sennilega færri en
1 af 200, en sú lömun verður oft svo
alvarleg að almenn bólusetning til að
komast hjá þessum fáu tilfellum er rétt-
lætanleg.
Flestir voru þeirrar skoðunar, að
bóluefni það sem Dr. J. Salk í Pitts-
burgh hefir framleitt og svo mikið hef-
ir verið skrifað um í blöð víðsvegar í
heiminum, sé ekki nándar nærri nægi-
lega prófað til þess að neitt sé unnt að
fullyrða um gagnsemi þess. Reynsla
um bólusetning'ar gegn öðrum vírus-
sjúkdómum bendir til þess, að yfirleitt
sé tilgangslitið að bólusetja með dauða
virus (eins og Salk gerir), vegna þess
hve ónæmið endist stutt.
Lépine var vongóður um að takast
mundi að framleiða bóluefni gegn
mænusótt, og mörgum fannst eins og
hann væri sjálfur lengra kominn á
þeirri leið að framleiða haldgott bólu-
efni, heldur en hann lét í veðri vaka.
Ur: Dungal: Ráðstefna i Frankfurt á
vegum Alþjóðaheilbrigðisstofnunarinnar
um bólusetningar. Lœlcnablaðið 38:151,
1954.