Læknaneminn - 01.02.1955, Blaðsíða 39

LÆKNANEMINN
39
Positiv kritik eða nudd og nagg
Svo mun vera um flesta, a.m.k. núna
á þessum seinustu og verstu tímum, að
þeir gera langtum meiri kröfur til ann-
arra en sjálfs sín. Læknar eru einir
þeirra fáu, sem enn hafa annan hugs-
unarhátt í þeim efnum. Nám okkar og
uppeldi beinist að sjálfsögðu að sama
marki.
Öll erum við sammála um, að margt
er öðruvísi hjá okkur en æskilegt væri.
Sumt af því ætla ég að gera að umtals-
efni mínu núna, og þá jafnframt að
reyna að gera eins litlar kröfur til ann-
arra og hægt er, en frekar. að gera
samanburði við það, sem ég þekki betra
annars staðar hér á landi.
Ég skrapp til Akureyrar vissra er-
inda í nokkra daga um miðjan nóvem-
ber s.l. árs (ég bið hér með afsökunar
á því að hafa brotið 24. grein háskóla-
reglugerðarinnar). Þar af dvaldist ég í
tvo daga að mestu á Fjórðungssjúkra-
húsi Norðurlands, sem tvímælalaust er
glæsilegasta sjiikrahús landsins í dag.
9. Be3 e5
10. f3 0—0
11. Rg—e2 Be6
12. Dd3 Rd7
13. 0 0 Rb8
14. Rd5 Rb—c6
15. Re—c3 a6
16. f4 exf4
17. gxf4 Hb8
18. Rxe7f Dxe7
19. a3 b5
20. Rd5 Dd8
21. b4 Bf7
22. Ha—el Dd7
23. Khl Dg4
24. Hgl Dh5
25. Rf6t gxf6
26. Bf3f Dg6
27. Hxg6 hxg6
28. Bg2 Bxc4
29. Ddl Kg7
30. e5 fxe5
31. bxc5 Hb—d8
32. cxd6 Hxd6
33. fxe5 Hd—d8
34. Bg5 Hc8
35. Bf6t Kg8
36. Dg4 Bd3
37. Bd5t gefið
Var mér tekið þar af framúrskarandi
vinsemd og gestrisni jafnt af læknum,
kollegum og öðru starfsliði. Var ég
strax og ég kom um morguninn, dubb-
aður í slopp, og þar er ég kominn að
efninu. Sloppur þessi minnti mig strax
á annan spítala, sem ég hafði verið á,
nefnil. Landakot. En bæði þar, og svo
eins og ég komst að þarna á Akureyri,
er séð um það, að stúdentar séu í
mjallahvítum, blettalausum sloppum,
stífuðum og úr góðu efni, óbættum
og með fulla tölu talna. Ekki þarf að
taka fram, að þeir eru sniðnir þannig
að þeir fara vel.
Þegar þetta er borið saman við þá
sloppa, sem stúdentum er ætlað að klæð-
ast á vissum öðrum spítölum, þá verð-
ur útkoman fyrir þá síðari heldur óhag-
stæð, svo að ekki sé sterkara að orði
kveðið. Að sjálfsögðu fara læknanemar
ekki fram á neina breytingu í þess-
um málum, því að þau eru eflaust mörg
rökin, sem réttlæta blettótta, gula etc.
sloppa (á Akureyri og í Landakoti skilj-
ast þessi rök sennilega ekki, og er það
analogt við það, að sumt, sem þykir á-
gætt öðru megin Rínar, þykir stundum
afleitt hinu megin), en læknar (og
læknanemar) hafa alltaf haft heldur
ímugust á öllum rökum fyrir því, að
eitthvað sé ekki hægt.
Maturinn á Akureyrarspítala var á-
gætur, enda við stjórnvölinn í eldhúsinu
þar, candidatus úr skóla þeim í kjallara
Háskólans, sem læknanemar vanda oft
ekki kveðjurnar, af vissum orsökum,
þótt þeir kunni auðvitað að meta hæfi-
leikana, sem þar eru þjálfaðir,
Ég vil að sjálfsögðu ekki minnast á
líffærasafn læknadeildarinnar, ,og hin-
ar fornu hauskúpur, sem þar fyrirfinn-
ast, sem eftir áratuga(?) notkun geta
ekki sýnt stúdentum annað en það, sem
Corning kallar „Strebepfeiler des Schá-
dels", og minnir okkur á forgengileik
efnisins.
Hins vegar sé ég ástæðu til þess að
minnast á ,,film-director“-stólana í
kennslustofu Pathol. Instit. En þeir bera
því miður merki þess, að tjaldstrigi er
ekki með varanlegustu efnum, og oft
lítið annað eftir til setu, en járngrindin
og hinir fyrirferðamiklu armar. Ég
mundi leggja til, að stólar þessir verði
látnir víkja fyrir öðrum, sem betur hæfa