Læknaneminn - 01.02.1955, Blaðsíða 28

Alþjóðasiðareglur lœkna
Samþykktar á þriðja allsherjarþingi
Alþjóðafélags lækna í Lundúnum í október 1949,
ALMENNAR SKYLDUR LÆKNA.
LÆKNI BER ÆTÍÐ að rœkja starf sitt af því vandlœti, sem framast
verður krafizt af lœkni.
LÆKNIR MÁ ALDREI í starfi sínu láta stjórnast af fjárvon einni
saman.
GREINT ATHÆFI telst lœkni ósæmandi:
a) að kynna sjálfan sig á nokkurn hátt umfram það, sem
skýrlega er heimilað í siðareglum lækna hvers lands eða
ríkis,
b) að ganga á hönd nokkurri þeirri lœkningasýslu, er
skerði sjálfstæði hans sem lœknis,
c) að þiggja fé vegna þjónustu, sem veitt er sjúklingi, um-
fram tilhlýðilega læknisþóknun, eða láta úti fé vegna sltkr-
ar þjónustu án vitundar sjúklings.
LÆKNI ERU SKILYRÐISLAUST ÓHEIMILAR hvers konar aðgerð-
ir, er veikt gætu líkamlegt eða andlegt viðnám nokkurrar mann-
veru, nema réttmœtar séu í lælcninga- eða heilsuverndarskyni
t þágu sjúklings.
LÆKNI ER SÆMST að birta almenningi up'pgötvanir með mikilli
gát. Sarna máli gegnir um lœknisdóma, er gildi þeirra hefur ekki
náð viðurkenningu læknastéttarinnar.
ÞEGAR LÆKNIR ER KRAFINN vættis eða vottorðs, hlýðir honum
að votta það eitt, er hann getur fært sönnur á.
SKYLDUR LÆKNIS VIÐ SJÚKLING.
LÆKNI MÁ ALDREI GLEYMAST, hversu mikilsvert er að varðveita
mannslíf, allt frá getnaði þess til grafar.
LÆKNI BER AÐ AUÐSÝNA sjúklingi sínum fyllstu hollustu og
greiða honum veg að öllum úrræðum vísindagreinar sinnar. Ef
ekki er á fœri lœknis að leysa af hendi nauðsynlega rannsókn
eða aðgerð, ber honum að leita fulltings annars lœknis, sem til
þess er fær.