Læknaneminn - 01.09.1969, Blaðsíða 14

H
LÆKNANEMINN
sennilega hafa skipt mestu máli til
þess að auka innlagningafjöldann
og þar með nýtingu spítalans. Ár-
ið 1955 störfuðu ekki nema 3 lækn-
ar við spítalann, en nú eru hér 10
læknar í fullu starfi og vantar þó
mikið á, að öllum verkefnum sé
sinnt sem skyldi. Á geðdeild
Borgarspítalans, sem hefur 31
rúm, starfa 4J/o læknir, en þeir
munu einnig annast ráðgjafaþjón-
ustu fyrir Borgarspítalann að
öðru leyti. Á þessu ári er gert ráð
fyrir, að Hvítabandsspítalinn
gamli verði tekinn í notkun sem
hluti af geðdeild Borgarspítalans.
Auk spítalaþjónustunnar, sem
geðsjúklingum er veitt, eru eins og
áður segir 3 sérfræðingar í fullu
starfi utan sjúkrahúsanna, sem
annast meðferð geðsjúklinga, sem
ekki þurfa á sjúkrahúsvist að
halda. Þeir eru allir mjög störfum
hlaðnir, svo að sjúklingar þurfa
oft lengi að bíða til þess að kom-
ast að hjá þeim til meðferðar. Þeir
búa að ýmsu leyti við tiltölulega
mun lakari kjör en ýmsir aðrir
læknar, hvað snertir samninga við
sjúkrasamlögin. Þeir verða að
starfa samkvæmt heildarsamning-
um, sem Læknafélag Reykjavíkur
gerir við Sjúkrasamlag Reykjavík-
ur og Tryggingastofnun ríkisins
og eru miðaðir við ákveðið gjald
fyrir hvert einstakt viðtal, sem er
jafnhátt, hvort heldur sem í hlut á
lyflæknir eða geðlæknir. Þar eð
viðtöl hjá geðlæknum eru flest
miklu tímafrekari en viðtöl hjá
lyflæknum, er augljóst, að nokkur
hætta er á, að geðlæknar beri
hlutfallslega skarðan hlut frá
borði. Ennfremur hafa geðlækn-
arnir ekki nein tæki til að rann-
saka sjúklinga sína með, svarandi
til hjartalínurits og þess háttar,
sem lyflæknarnir hafa og greitt er
hlutfallslega mikið fyrir. Þá
verða geðlæknarnir og að sæta
því, að sjúkrasamlögin greiða
ekki fyrir langvarandi sállækn-
ingu, psykoterapi, heldur verða
sjúklingarnir sjálfir að greiða
hana að fullu. Er þetta mjög und-
arlegt, þar sem öllum öðrum lækn-
um er selt sjálfdæmi um, hvaða
lækningameðferð þeir beita. Von-
andi stendur þetta til bóta á næst-
unni hvort tveggja, að tekið verði
tillit til, hversu langan tíma
psykiatrisk viðtöl taka, og að
sjúkrasamlögin fari að greiða fyr-
ir psykoterapi. Þetta verður von-
andi komið í kring, áður en þau
ykkar, sem hér eru viðstödd og
eigið eftir að verða geðlæknar,
byrjið að stunda lækningar sjálf-
stætt.
Framtíðarhorfur.
Með þeim mannafla og sjúkra-
húsakosti, sem nú er fyrir hendi, er
óhugsandi, að hægt sé að full-
nægja eftirspurninni eftir geð-
læknisþjónustu um fyrirsjáanlega
framtíð. Þörf er fyrir stóraukinn
fjölda geðlækna til starfa við
sjúkrahúsin og til starfa utan
þeirra til þess að veita þeim, sem
ekki þurfa á sjúkrahúsvist að
halda, þjónustu. Þá vantar og geð-
lækna til félagsmálaþjónustu og
til skipulagningar innan hinnar
almennu heilbrigðisþjónustu, að
ógleymdum þeim, sem þarf til þess
að sinna rannsóknum og kennslu.
Við Kleppsspítalann einan þyrfti
a. m. k. 10 lækna til viðbótar.
í framtíðinni ber tvímælalaust að
stefna að því, að lagðir verði nið-
ur einangraðir geðspítalar, eins og
enn tíðkast, en í þeirra stað verði
byggðar upp geðdeildir, sem veitt
geti alhliða geðlæknisþjónustu í
nánum tengslum við almennu
sjúkrahúsin. Þá liggur fyrst fyr-
ir, að komið verði upp geðdeild við