Læknaneminn - 01.09.1969, Síða 18

1S
LÆKNANEMINN
Frá ritstjórn
Með þessu tölublaði lýkur störfum fráfarandi ritstjórnar, sem
óskar eftirmönnum. sínum velfarnaðar í starfi og blaðinu vaxandi gengis
á komandi árum. Hún þakkar einnig læknum og öðrum, sem látið hafa
í té greinar og annað efni eða sýnt blaðinu velvild á annan hátt. Einnig
er vert að þakka þær viðtökur, sem ljósprentun Læknanemans hefur
fengið, og hvetja alla þá, sem enn hafa ekki tryggt sér eintak, að gera
það sem fyrst. Birgðir minnka stöðugt, og óvíst er, hve lengi reynist
unnt að halda verðinu eins lágu og verið hefur, þar eð útgáfan á við
fjárhagserfiðleika að stríða.
#
Það hlýtur að vera kappsmál læknadeildar að útskrifa sem hæf-
asta lækna og bæta þannig læknisþjónustu í landinu, og árangursrík-
asta leiðin til þess er að bæta. kennsluna við deildina, sem löngu er
tímabært. Ný reglugerð fyrir deildina er nú mótuð og horfir til mikilla
framfara, en breytingarnar verða kostnaðarsamar, og enn er því mið-
ur óvíst, hvenær þær koma til framkvæmda. Vinna verður að þvi með
oddi og egg, að það verði sem fyrst, en þar til það tekst, má gera án
verulegs tilkostnaðar ýmsar lagfæringar á kennslunni í samræmi við
hina nýju reglugerð.
T. d. þyrfti að taka upp markvissa og skipulagða kennslu á kúrs-
usum með daglegum fyrirlestrum, samræðutímum eða skoðunartímum
lækna og stúdenta. Læknar hverrar deildar gætu skipt þessum tímum
með sér, og hver læknir t.d. eytt 2—3 klst. í hverri viku með stúdent-
um. Vísir að slíku starfi er við fáeinar deildir, t. d. má þar nefna Barna-
spítala Hringsins, en allar deildir ættu að gera sér fasta kennslu-
dagskrá. Einnig skortir tilfinnanlega samræmingu kennslunnar, og eru
þess dæmi, að kennarar, sem kenna skyldar eða sömu greinar, viti næsta
lítið um, hvaða atriðum samkennarar þeirra gera skil, og er því hætt
við, að sum atriði séu margkennd en öðrum minna sinnt. Ekki þarf
annað en nokkra samvinnu þessara ágætu manna til að bæta töluvert úr
þessu. Á fyrsta árinu mætti leggja niður kennslu í vefjafræði, en taka
í staðinn upp kennslu í stoð- og hreyfingarkerfi, og svo mætti lengi telja.
Vigfús Þorsteinsson