Bændablaðið - 19.10.2023, Blaðsíða 54

54 Bændablaðið | Fimmtudagur 19. október 2023
Nú hefur Vatt ehf. tekið í sölu
rafknúinn pallbíl, fyrst íslenskra
bílaumboða. Þessi er framleiddur
af kínversku fyrirtæki og hafa
sendibílar frá sama framleiðanda
notið góðrar hylli hérlendis.
Um ræðir fjögurra dyra
miðlungsstóran pikköpp sem keppir
við þekkt merki eins og Toyota
Hilux og Isuzu D-Max. Hér er bíll
sem er afar fallegur að utan og er
hönnun ytra byrðisins engu síðri
en sú á öðrum pallbílum í sama
stærðarflokki. Sá sem ekki veit
betur myndi ekki átta sig á að um
rafmagnsbíl er að ræða en glöggir
reka augun í rafmagnsmótorinn bak
við afturöxulinn.
Pallurinn er svipaður að stærð
og á japönskum pallbílum og
má hann bera eitt tonn, sem er
jafnframt sambærilegt og hjá
helstu samkeppnisaðilum. Bíllinn
kemur útbúinn með krók og er
dráttargetan eitt tonn, sem er mun
minna en gengur og gerist, því
aðrir nýir pallbílar mega draga
þrjú og hálft tonn. Maxus T90 er
hannaður sem dísilbíll og ber þess
skýr merki, en hann fæst sem slíkur
í sumum löndum. Húddið er til að
mynda mjög stórt og gert til að
rúma sprengihreyfil. Þegar litið er í
vélarrýmið er það hálftómt og hefur
framleiðandanum misfarist að útbúa
þar hentugt geymslurými.
Fyrir utan að vera rafknúinn þá
er stærsti munurinn á þessum pallbíl
og öðrum sem seldir eru hérlendis
sá að hann er einungis fáanlegur
með afturhjóladrifi. Samkvæmt
svörum frá umboðinu er ekki von
á fjórhjóladrifnum Maxus T90 í
náinni framtíð. 88,55 kílóvattstunda
rafhlaðan býður upp á þokkalega
drægni með fulla hleðslu, eða
330 kílómetra í blönduðum akstri
samkvæmt framleiðanda. Hún mun
vera best í innanbæjarakstri, en ekki
gafst færi á að reyna almennilega á
þolmörk hennar.
Gamaldags innrétting
Þegar stigið er um borð er horfið aftur
til fortíðar, eða sirka ársins 2005.
Innréttingin er af svipuðum standard
og þær sem mátti sjá í fyrri kynslóð
af Hilux sem Toyota framleiddi á
árunum 2004 til 2015. Hvert sem
litið er sést ljósgrátt hart plast og eru
skarpar brúnir á sumum samskeytum.
Til að ræsa bílinn þarf að snúa lykli,
sem er sjaldgæft á nýjum bílum –
hvað þá rafmagnsbílum. Stýrið er
úr slitsterku gúmmíi.
Sætin eru klædd með leðuráklæði
og þokkalega vel mótuð að
líkamanum, þó mjög stíf. Þau eru
stillanleg með rafmagni og er hægt
að koma sér ágætlega fyrir þó maður
sé leggjalangur. Rýmið til höfuðsins
er þó með minnsta móti og rétt
sleppur fyrir undirritaðan, sem er 190
sentímetrar á hæð. Aftursætin rúma
ágætlega þrjá fullorðna farþega sem
kvarta ekki yfir því að þurfa að vera
hoknir í baki. Tvö Isofix tengi fyrir
barnabílstóla eru á afturbekknum.
Takmarkaður margmiðlunarskjár
Helsti munurinn á innréttingunni hér
og í pallbílum fyrsta áratugarins er sá
að núna er búið að fækka tökkum og
koma fyrir snertiskjá. Það hefði verið
ágætt ef gæði margmiðlunarskjásins
væru meiri.
Alla jafna er sýndur svokallaður
heimaskjár en hann sýnir lítið af
gagnlegum upplýsingum og að
gera einföldustu hluti tekur minnst
tvö til þrjú skref. Stærsta plássið
á heimaskjánum er tekið af stórri
mynd af bílnum sjálfum, en ekki
var hægt að sjá að hún gerði nokkuð
annað en að minna ökumanninn á
að bíllinn er þó allavega fríður að
utan. Sem betur fer eru takkar til að
stilla hljóðstyrk í stýrinu.
Útvarpið sýnir ekki á hvaða
stöð er hlustað, heldur sést aðeins
tíðni sendingarinnar. Því skapast
raunveruleg hætta á að fólk hlusti
á Útvarp Sögu án þess að vita
betur. Loftnetið virðist jafnframt
ekki vera mjög næmt, því lítið þarf
til að útsendingin truflist innan
borgarmarkanna.
Ósamræmi í miðstöð
Flýtihnappar fyrir miðstöðina eru
fyrir neðan snertiskjáinn og því
fljótlegt að stilla hita og blástur.
Þegar hitastig er valið kemur einhver
tala upp á skjáinn sem virðist ekki
vera á Celcius kvarðanum og skortir
allt samræmi. Stilling 27 er því
stundum köld og stundum heit.
Það eru nokkrar stillingar á
birtustigi margmiðlunarskjásins og
fer hann sjálfkrafa í hæsta styrkinn
þegar úti er myrkur og fylgir því
hávært lágtíðnihljóð. Blessunarlega
er auðvelt að lækka birtustigið alveg
niður, sem er sú stilling sem er í raun
rétt að nota að kvöldlagi.
Bakkmyndavél er á bílnum
og fjarlægðarskynjarar að aftan.
Framleiðandinn hefur þó greinilega
ekki lagt mikla vinnu í að stilla
myndavélina, því á fjórðungi
myndarinnar sést ekkert nema
stuðarinn. Kvíðvænlegt er að setja
í bakkgírinn, því bíllinn lætur
ökumanninn vita með háværu
ýli. Hljóðmerkið sem kemur frá
fjarlægðarskynjaranum er þetta sama
háa vein og er því taugaslítandi að
bakka í stæði.
Best væri að hafa Peltorinn innan
handar, því ekki virðist vera hægt að
slökkva á þessum hávaða.
Léttur og lipur í akstri
Í innanbæjarakstri er Maxus léttur
og lipur með góðu afli og fisléttu
stýri. Þó er alltaf einhver titringur í
bílnum sem finnst mest í kringum
50 kílómetra hraða.
Þó ekið sé á nýju malbiki á einni af
stofnbrautum höfuðborgarsvæðisins
er maður alltaf á einhverju iði.
Upplifunin var eins og dekkin væru
farin að losna.
Undir 25 kílómetra hraða gefur
bíllinn frá sér hljóðmerki til að gera
gangandi vegfarendum viðvart. Þetta
hljóð berst þó vel inn í ökumannshúsið
og er nánast sami sónn og heyrist í
ónýtri hjólalegu, þó blessunarlega af
lægri hljóðstyrk. Hafi ökumaðurinn
ekki náð fullum svefni mun þetta hljóð
líklega vera honum til ama.
Þegar bílnum er lagt er ekki
hægt að setja hann í P, eins og á
sjálfskiptum bílum og öllum öðrum
rafmagnsbílum. Því er enginn gír
til að halda við þegar drepið er á
bílnum og þarf að nota handbremsuna.
Hana þarf þó að draga upp í hæstu
stöðu svo bíllinn fari ekki að renna ,
jafnvel í aflíðandi halla. Þetta er ekki
traustvekjandi á splunkunýjum bíl og
er líklegt að þessu munu fylgja mikil
vandræði þegar handbremsan er farin
að slakna.
Að lokum
Maxus T90 ber öll þess merki að um
ódýra bifreið sé að ræða. Þessum
frávikum væri auðvelt að fyrirgefa
ef bíllinn væri ekki svona dýr, eða
tæpar tíu miljónir króna. Ekki þarf
að leita langt í verðlistum annarra
bílaumboða til að finna pallbíla með
mun fágaðri innréttingu, fullkomnari
staðalbúnað og fjórhjóladrif á lægra
verði en bíllinn sem skrifað er um hér.
Áætla má að líklegustu kaupendurnir
að þessum bíl séu stór fyrirtæki
eða stofnanir sem hafa ákveðið
að rafvæða bílaflotann sinn vegna
umhverfisstefnu. Verðið á bílnum er
9.900.000 krónum með vsk.
VÉLABÁSINN
Ástvaldur Lárusson
astvaldur@bondi.is
– Prufuakstur á Maxus T90
Maxus T90 er fyrsti rafknúni pallbíllinn sem er hægt að kaupa í gegnum umboð. Taka þarf viljann fyrir verkið, en framleiðandanum hefur yfirsést fjölmörg
smáatrið sem þarf að huga að til að gera notkun bifreiðar ánægjulega. Myndir / ÁL
Innréttingin er grá og hörð. Stýrikerfi
margmiðlunarskjásins er ekki notendavænt.
Ytra útlit bílsins er eins og á hefðbundnum
pallbílum. Ef vel er að gáð sést glitta í rafmótorinn
bak við afturöxulinn.
Tvö Isofix tengi eru í afturbekk. Rými er gott til
fóta og hliða en lágt til lofts.