Úrval - 01.11.1962, Síða 68

84
okkar eigin löngunum og þrám
upp á börn okkar og viljum ryðja
þeirra eigin löngunum og þrám
úr vegi.... Sally er einkabarn. Ef
til vill laðast hún meðfram að
Jonna vegna þess, að hann er úr
stórri, glaðværri fjölskyldu. En
hvernig svo sem mynd Jonna er
í augum Sally, þá virðist hún nú
hafa raunverulega þörf fyrir að
giftast þessum unga manni“.
„En hvað eigum við að gera?“
Það lá við, að dr. Bayles gerð-
ist nú byrstur. „Þið eigið ekkert
val. Minnizt þess, að ungar stúlk-
ur hlaupast bara á burt með ung-
um mönnum, ef ekki vill betur,
já, jafnvel án þess að giftast.
þeim. En hún Sally ykkar hefur
sýnt ykkur fyllsta traust, trúað
ykkur fyrir þessu öllu. Þið verðið
að styðja dóttur ykkar, ef þið
viljið, að hún haldi áfram að vera
dóttir ykkar. Hún raun alarei
gleyma því, ef þið gerið bað
ekki“.
Manninum mínum virtist létta,
þegar hann heyrði ráð dr. Bayl-
es. Nú vildi hann trúa á væntan-
legt hjónaband Sally, þegar það
virtist vera orðið óhjákvæmilegt.
„Ef til vill ættum við að bera
meira traust til hennar“, sagði
hann.
Eg skýrði Sally frá ákvörðun
okkar, þegar hún kom heim. Við
ætluðum að halda brúðkaup
ÚRVAL
þeirra og hjálpa þeim að setja á
stofn heimili, ef hún vildi levfa
okkur það. Hún grét heitum tár-
um við barm mér, og ég fann nú,
hversu særð og einmana hún
hafði verið.
Nú hafa þau Jonni og Sally ver-
ið gift í sex mánuði. Þau búa í
lítilli íbúð við fremur þröngan
kost. Stundum velti ég þvi fyrir
mér, hvernig þau ættu að geta
séð fyrir barni. Sally vinnur utan
heimilisins allan daginn, vinnur
svo heimilisstörfin á kvöldin, og
Jonni hjálpar henni við þau. Nú
þegar Jonni hefur mark að keppa
að, virðist hann vera að vaxa og
þroskast. Hann vinnur mikið, og
hann er búinn að opna sparisjóðs-
reikning, sem hann er byrjaður
að safna svolítið í. En það, sem
veitir mér mesta ró, er blikið í
aur'um hans, begar hann nefnir
nafn Sally.
Ég hef því dálitla von. Ég vona,
að Jonni finni hjá sér þörf, til
frekari menntunar og fari að
ganga í kvöldskóla, áður en langt
um líður. Ég vona, að Sally muni
hvetja hann til slíks og muni sjálf
haMa áfram að vaxa andlega.
En ég geri mér grein fyrir því,
að það er ekki mitt að taka á-
kvörðun um þetta. Ég hef nú að
lokum sýnt Sally stærsta virðing-
arvottinn, sem ég hef nokkru