Úrval - 01.11.1962, Side 70

Eg gisti
hjá steinaldarfjölskyldu
Eftir Pierre Dorainicpie Gaisseau.
G HÉLT, að ég væri
þaulkunnugur frum-
skógum. Ég hafði
stjórnað leiðöngrum
í frumskógum Ama-
zonsvæðisins og í Afríku, en
þessi óþekkti og ókortlagði frum-
skógur i fjalllendi Nýju Guineu
var erfiðari viðureignar en ég
liefði nokkru sinni getað gert
mér í hugarlund.
Við ösluðum eftir árbökkum
eða óðum upp i mitti í æðis-
gengnum árstraumnum, klöngr-
uðuinst yfir leifar hálfrotnaðra
trjáa, sem fiækt voru saman i
eina bendu, eða óðum leðjuna
upp fyrir hné. Við urðum að
ryðja okkur braut fet fyrir fet
með breiðu bjúghnifunum, þegar
við neyddumst til þess að halda
inn í sjálft þykkni frumskógar-
ins.
Við mjökuðumst áfram dag eft-
ir dag. Við sáum enga mannveru.
Það greip tnig sú kennd, að við
Á ferð minni um frumskóg-
ana í Nýju-Guineu varð ég
vitni af ýmsUj, sem enginn
hvítur maður hafði nokkru
sinni séð.
værum fyrstu mennirnir í ein-
hverri furðulegri, forsögulegri
veröld. Þetta var ekki ímyndun
ein, því að við vorum fyrstu
hvítu mennirnir, sem noklcru
sinni höfðu troðizt í gegnum
þennan frumskóg, og einnig
vegna þess að einhvers staðar
á þessu óþekkta svæði bjuggu
einu jarðarbúarnir, sem hvorki
höfðu séð hvíta menn né heyrt
þeirra getið.
Svæðið, sem við vorum stadd-
ir á, er auður, hvítur blettur á
landakortum heimsins, ókort-
lag'ður og óþekktur. Þetta er einn
af siðustu stöðunum, sem hvíti
maðurinn hefur aldrei stigið fæti
— tJr Today, stytt —
86