Úrval - 01.11.1962, Page 80

96
ÚR VAL
indum fyrr eða síðar. Loks gat
Hertogi ekki þolað þetta lengur.
Þegar Chuck horfði á hann,
starði hann á móti tímunum sam-
an. Svo spratt hann eitt sinn
skyndilega á fætur, titrandi af
óþolinmæði. „Ya-ruff“, sagði
hann.
„Leggstu niður, Hertogi!"
Hertogi skálmaði að rúminu,
rak frammjótt trýnið undir oln-
boga Chucks og lyfti handleggn-
um. Hann ýtti við Chuck hvað
eftir annað og urraði lágt.
„Farðu og hlauptu í kringum
húsið, Hertogi".
En það vildi Hertogi ekki.
Hann lagðist niður og leit ásök-
unaraugum á Hooper. Klukku-
stundu síðar var hann kominn að
rúminu á nýjan leik og byrjaði
að gelta og ýta við Chuek. Hann
vildi ekki fara frá rúminu, og
hann vildi ekki þagna. Þetta end-
urtók sig dag eftir dag.
Kvöld eitt tók Chuck annars
hugar ólina og festi henni við
hálsband Hertoga til þess að
halda honum kyrrum. Það var
líkt og Chuck hefði borið eld að
kveikiþræði. Hertogi tvísté í eft-
irvæntingu og iðaði allur til.
Jafnvel Hooper veit enga skýr-
ingu á næsta uppátæki sínu.
Hann bað Marcy um að hjálpa
sér á fætur. Hertogi togaði í ól-
ina, og Chuck barðist við að halda
jafnvæginu. Með heilu hendinni
lét hann ólina í lamaða vinstri
höndina og reyndi að kreppa
máttvana fingurna utan um hana.
Síðan hallaði hann sér fram á
við. Marcy studdi við olnboga
honum, og hann steig eitt skref
fram á við með hægri fætinum.
Þegar hann rétti síðan úr hon-
um, olli það því, að vinstri fót-
urinn, sá lamaði, dróst fram á við
um leið á eftir þeim hægri. Það
mátti næstum því kalla þetta
skref.
Hertogi fann, að það slaknaði
skyndilega á ólinni, og togaði því
í hana á nýjan leik. Chuck tók
aftur dýfu fram á við, tók af sér
fallið með því að stíga fram á
við í hægri fót og rétti svo úr
sér enn á ný. Þetta endurtók hann
þrisvar sinnum. Síðan hneig hann
niður í hjólastólinn, alveg upp-
gefinn. En það virtist sem Her-
toga fyndist þetta alveg stór-
kostlegt.
Næsta dag byrjaði stóri hund-
urinn tilraunina snemma dags.
Hann kom hlaupandi að heil-
brigðu hlið Hoopers, rak trýnið
undir olnboga honum og lyfti
honum upp. Maðurinn teygði sig
eftir ólinni með hægri hendi
sinni. Þegar Hooper var staðinn
UPP> gekk hundurinn nokkur
skref, þar til að stríkkaði á ól-
inni, og síðan togaði hann hægt,