Úrval - 01.11.1962, Síða 81

HUNDUR AÐ NAFNI HERTOGI
97
en þéttingsfast i ólina. Þeir gengu
fjögur skjögrandi skref þann
daginn.
Síðan settu þeir sér ný mark-
mið á hverjum degi. Þau virtust
vera hlægilega lítil og nákvæm.
Hooper hallaði sér aftur á bak,
þegar Hertogi togaði í, og þann-
ig' lærði hann að halda jafnvæg-
inu, þótt Marcy styddi ekki við
olnboga honum. A miðvikudeg-
inum tóku þeir Hertogi fimm
skref, og svo sex á fimmtudegin-
um. A föstudeginum mistókst
þeim. Þeir tóku tvö skref, en þá
varð Chuck skyndilega örmagna.
En að tveim vikum liðnum tókst
þeim að ganga alveg út að fram-
svölunum.
Um miðjan apríl gátu nágrann-
arnir tekið að virða fyrir sér
hina daglegu baráttu þeirra fyr-
ir framan húsið nr. 151 við Maple-
hurststræti. Þeir sáu, að hundur-
inn ggkk nokkur skref áfram á
stéttinni, togaði síðan í ólina,
stóð svo kyrr og beið. Síðan
drózt maðurinn áfram í áttina til
hundsins, en þá gekk hundurinn
aftur nokkur skref, þar til
stríkkaði á ólinni, og beið enn
eftir manninum. Þeir settu sér
daglega nýtt markmið: á mánu-
deginum var það sjötti rimillinn
í girðingunni, sá sjöundi á þriðju-
deginum og svo á miðvikudeg-
inum. . . .
Þegar Marcy gerði sér grein
fyrir því, hvað Hertogi gat gert
fyrir Chuck, skýrði hún læknin-
um frá því. Hann fyrirskipaði
æfingar með lyftingaráhöldum,
trissum og hjólum, einnig alls
konar böð, en umfram allt skip-
aði hann svo fyrir, að Chuck
skyldi æfa sig í að ganga daglega
með aðstoð Hertoga; skyldi hann
gæta þess, að ofreyna sig ekki,
en færa sig smám saman upp á
skaftið.
Hertogi skildi ekki, hvað lækn-
irinn átti við með því, að færa
sig upp á skaftið. Hann dró Hoop-
er niður eftir Maplehurststræti
og hélt alltaf lengra og lengra
dag frá degi. Nú voru nágrann-
arnir teknir að virða fyrir sér
þessar daglegu framfarir af mikl-
um áhuga. Þann 1. júní barst sú
frétt um strætið, að þeir Hoop-
er og Hertogi hefðu komizt alla
leið niður að horninu á Maple-
hurststræti og Woodwardstræti.
(Ferðin fram og til baka tók hálfa
aðra klukkustund, og að henni
lokinni voru Hooper og nágrann-
arnir alveg slituppgefnir).
Brátt tók Hertogi að mæla með
tveim ferðum á dag, og þeir
lengdu gönguferðir sínar smám
saman niður eftir Woodward-
stræti. Nú stanzaði Hertogi ekki
lengur við hvert skref. Hann lét
aldrei slakna á ólinni. í ágúst-