Úrval - 01.11.1962, Qupperneq 95

111
Læknirinn: Sofið þér vel á nótt-
unni?
Sjúklingurinn: Já, ágætlega.
Læknirinn: Hvað er atvinna
yðar?
Sjúklingurinn: Ég er nætur-
vörður.
JÓN gamli hafði farið til Ame-
riku til sonar síns, sem þar átti
heima. En . gamla manninum féll
ekki vistin og kom til baka ekk-
ert hrifinn af vistinni í nýja
heiminum. Meðal annars sagði
hann:
„Og svo segja Þeir, að sólin eigi
að koma upp sex tímum seinna
i Ameríku en hér, en það er hrein
lygi, því að sólin var komin á loft
alveg eins snemma þar og hér.“
KONAN (við mann sinn, sem
er að koma heim í hádegismat-
inn): í dag áttu að fá mat, sem
þú hefur aldrei borðað áður:
^ MAÐURINN: Nú, það er nú
annað hvort, að þú komir ekki
með mat, sem þú ert búinn að
borða áður.
KONA bjó ógift með manni
nokkrum og átti með honum
fimm börn. Þetta þótti presti
hennar mikið hneyksli og fór oft
á fund hennar til þess að hvetja
hana til að ganga í hjónaband með
barnsföður sínum. En þær áminn-
ingar voru með öllu árangurs-
lausar. Þar eð ekkert gekk né
rak, fékk prestur nágrannaprest-
inn til þess að hjálpa sér og gerði
hann og nokkrar ferðir til kon-
unnar. Að lokum sagði konan:
— Þið verðið nú að fara að
hætta Þessum heimsóknum til
mín, því að annars fæ ég óorð af
ykkur.
Læknirinn (við mann, sem hafði
slasast á andliti af því að hann
gekk á ljósastaur):
— Hvernig í ósköpunum gaztu
gengið svona beint á staurinn,
sástu hann ekki maður?
— Jú, sVaraði maðurinn og
drafaði dálítið í honum. Ég sá
þá báða, en einhvern veginn i
andskotanum komst ég ekki á
milli þeirra.
SKÁLDIÐ: Ég segi yður satt,
að enn sofa þúsundir ljóða í
brjósti mér.
Útgefandinn: En hvers vegna
ekki að lofa þeim að sofa?
KONAN; Þú ert miklu betri við
mállaus dýr en við konuna þína.
MAÐURINN: Reyndu að þegja
og þá skaltu fá að vita, hvernig
ég er við mállaus dýr.