Úrval - 01.11.1962, Qupperneq 99

LJÖS1 FJÖTRUM
115
væri að nefna harm „Svartan
ópal“. Nafnið eitt hlaut líka strax
að vekja athygli, án þess að af því
væri auglýsingakeimur“.
Ekki vann svarti ópalinn sér
samt almenna hylli í fyrstu. Lítt
unninn, ekki hálfslípaður, var hann
seldur á 5 til 10 dollara hver únsa
(rúml. 28 grömm) á sama tíma og
250 dollarar fengust fyrir hverja
únsu ópalanna frá Ljósubjörgum.
Woilaston tók sig þá til, árið 1906,
og ferðaðist til London og New
York í þeim tilgangi að vinna
markað fyrir svarta ópalinn. Sú
ferð heppnaðist með þeim ágætum,
að árið 1910 nam útflutningur
svartra ópala fjórum fimmtu hlut-
um alls ópalaútflutnings Ástralíu-
manna. Meðal stórtækustu kaup-
endanna voru Bandaríkjamenn,
Kínverjar og indverskir prinsar.
UM LEIT AÐ
ÖPALNÁMUM.
Það er ekki beinlínis örugg leið
til fjáröflunar að leggja fyrir sig
leit að ópalnámum á eigin kostnað,
árangurinn getur orðið harla rýr.
Tilgangurinn er að finna ópalalög
eða -æðar undir yfirborði jarðar.
Holugrafararnir, eins og ópalnámu-
menn eru kallaðir í Ástralíu, grafa
lóðrétt niður, holur eða gryfjur,
meir en 20 metra á dýpt. Þetta er
erfitt starf og oft unnið fyrir gíg,
því að á yfirborði jarðar er jafnan
fátt, sem gefur örugga vísbend-
ingu um, hvort undir kunni að
finnast ópalar, sem verðmætir telj-
ast eða svarar kostnaði að vinna.
Það vill því reynast svo, að hér sé
unnið eftir happa og glapa aðferð-
inni.
Námusvæðið við Ljósubjörg
fannst af einskærri tilviljun. Sama
er að segja um Coober Pedy nám-
urnar. Það var árið 1915, að gull-
leitarmaður nokkur, Huhcbinson
að nafni, var á ferð ásamt syni
sínum á þeim slóðum, þar sem nú
heitir Coober Pedy. Morgun einn,
er þeir bjuggust til ferðar frá nátt-
stað, greip pilturinn stein og ætlaði
að kasta honum í einn úlfalda
þeirra feðga. Steinninn glitraði fag-
urlega í sólskininu og pilturinn
tók að virða hann fyrir sér. I stað
þess að kasta honum, sneri hann
tii föður síns og sýndi honum fund
sinn. Hutchinson lét steininn nið-
ur með farangrinum og tók hann
með til byggða. Þegar þangað kom,
gekk hann á fund sérfræðings og
fékk þá að vita, að steinninn var
ópall, en mjög lítils virði.
UM COOBER PEDY.
Það var ekki fyrr en nokkrum
árum síðar, að fyrsti stóri ópala-
fundurinn við Coober Pedy átti sér
stað. Þá héldu sex leitarmenn út
í eyðimörkina og höfðu með sér
birgðir til fimm mánaða. Tilefni
fgrar þeirra var fundur þeirra