Úrval - 01.11.1962, Page 114

130
ÚR VAL
f sér andanum af eftirvæntingu, er
Bódísea sieppti héranum. Og litla
dýrið flýði tii hægri, beinustu leið
eins og ör af boga! Herinn laust
upp gífurlegu ópi:
„Stríð! Fyrirboðinn býður okkur
að berjast! Af stað! Af stað til orr-
ustu! Drepum Rómverjana!“
Eins og ólgandi, magnþrungin
brimalda flæddi herinn mikli suður
á bóginn og stefndi að Colchester,
stórri borg rómverskri. Rómverj-
arnir þar höfðu ekki hugmynd um
herhlaup þeirra. Gripnir skeifingu
víggirtu þeir í skyndi Kiádíusar-
hofið, en vannst ekki tími tii að
grafa víggrafir eða hlaða varnar-
veggi. I'senar óðu áfram, tryiltir af
hefndarþosta, drepandi og brenn-
andi. Innan skamms stóð Colchest-
er í ijósum ioga og Rómverjar
flýðu í allar áttir undan reiði
Bódíseu. Þeim sem leitað höfðu
hælis í Kládíusarhofi, tókst að
verjast í tvo daga, en þá brutu
ísenar skarð í varnarvegginn og
óðu inn. Að kvöidi þess dags var
enginn Rómverji á iífi í gervallri
borginni.
Bódísea var ör af sigrinum og
safnaði iiði sínu saman til annarrar
árásar, er beindist að Lundúnum.
Hræddur Rómverji bar Katusi
skattlandsstjóra boðin um herskar-
ana, sem voru nú í þann veginn
að ieggja af stað til borgarinnar.
„Heiðraði Katus! Bódisea, drottn-
ing ísena, hefur ráðizt á Colchester
með miklum her Bretóna og brennt
hana til grunna. Allir Rómverjar í
borginni voru Iagðir undir sverð“,
sagði boðberinn og tók andköf af
skelfingu. „Næst hefur hún í
hyggju að haida til Lundúna“.
Katus fölnaði. „Hver er ég, að
ég megi verja borgina, þegar
Svetóníus Pálínus er langt í vestri
með rómverska herinn? Ég verð að
senda honum orð þegar í stað.
Svo framarlega sem á að bjarga
borginni, verður hann að haida
hingað með hermenn sína eins
hratt og þeir þola“.
„Hann er margar dagleiðir héð-
an. Auk þess nægir okkur ekki
ein legíón. Svetóníus mun þarfnast
alls þess liðs, er hann hefur á
brezkri grund. því óvinurinn hefur
um hundrað þúsund manna her á
að skipa“.
„Ég skal gera Svetóníusi orð
varðandi hættu þá, er ógnar okkur,
að hann kalli allar legíónimar til
Lundúna“. Katus gaf hestliðum
sínum skipun, og innan skamms
lagði fiokkur þeirra af stað á þeysi-
reið til Angelseyjar. Er þeir voru
farnir, sneri Katus sér að hinum
trygga þjóni sínum.
„Farðu til Temsár og sjáðu svo
um, að skip mitt sé reiðubúið til
siglingar", sagði hann. Á háflæði
í nótt leggjum við af stað til
Gallíu".