Úrval - 01.11.1962, Page 121

FÉLAGARNIR
Þvf miður er það svo, að í flest-
um bekkjadeildum og skólum eru
einhverjir, sem ekki virðast eiga
neina félaga. Þetta vekur enga at-
hygli inni í kennslustofunni, þar
sem allir eru jafnir, en veldur oft
sársauka, þegar vegir skiljast ut-
an skólans, einkum þegar börnin
fara að leika sér að loknu námi
á daginn, heimsækja hvert annað
og skemmta sér saman. Þá eru
sumir alltaf einir. Þetta gerði þó
ekki mikið til dag og dag, en þegar
það endurtekur sig viku eftir viku,
er þetta orðið að alvarlegu vanda-
máli. Það er svo önnur og flóknari
saga, og stundum ekki sársauka-
laus, hvernig stendur á því að sum
börn, og jafnvel flest börn þurfa
ekkert fyrir því að hafa að eignast
féiaga og vini, en önnur eru dæmd
til að vera alttaf ein — stundum
iívilangt.
Þetta fer venjulega fram hjá
kennaranum, sem ekki þekkir börn-
in nema á meðan þau eru í kennslu-
stofunni, og jafnve! þótt hann vissi
um það, er ekki hægt um vik að
bæta úr. Stundum getur það þó
komið fyrir ,að laginn kennari get-
ur leitt tvo félagalausa einstakiinga
saman. En ástæðurnar fyrir þess-
um erfiðleikum geta verið margar.
Barnið er kannski feimið og hlé-
drægt, kannski þannig skapi farið,
að það leitar ekki eftir vináttu
neins, kannski seinþroska. Kannski
liggja líka einhverjar aðrar ástæður
137
hér ti! grundvallar. Barnssálin er
torráðin.
Foreldrar þessara einmana barna
geta líka sitthvað lagt fram, t.d.
að bjóða einhverju barni heim ti!
sín í þeirri von, að kunningsskapur
takist. Annars geta foreldrar slíkra
barna ekki ýkja mikið gert í þessu
félagavali, því að þar hafa bömin
sjálf sinn smekk og sinn vilja.
En ég kem aftur að skólastof-
unni. Kennari getur auðveldlega
kynnt sér þetta í skólastofunni, á
einfaldan hátt í grundvallaratrið-
um. Hann getur t.d. lagt fyrir
börnin þessar spurningar, aðra
hvora eða báðar: Með hvaða barni
í bekknum vilt þú helzt vera? Og:
Með hvaða barni I bekknum vilt þú
sízt vera? Svörin yrðu auðvitað að
vera nafnlaus. Með þessu móti ætti
að koma í Ijós á sæmilega skýran
hátt, hvaða böm væru vinsælust
í bekknum og hvaða böm vina-
snauðust. Þetta yrði auðvitað að
vera algjört Ieyndarmál kennarans.
Kannski gæti hann svo eitthvað
hjálpað hinum vinalausu á eftir?
Þótt börnin í bekknum hafi sín-
ar skoðanir á því, hverjum þau
vilja helzt vera með, er ekki þar
með sagt, að þau hafi hom í sfðu
neins barns í bekknum. Það kemur
þó fyrir, þótt sjaldgæft sé, en þeg-
ar slíkt gerist, að börnin amist við
einhverju barni í bekknum, líti nið-
ur á það, stríði því, eða Iáti það
finna það greinilega, að þeim sé