Úrval - 01.11.1962, Page 127

TÖFRAMÁTTUR FUGLASÖNGS
143
um þroska fyrstu sex vikurnar,
en eftir það taki hann litlum
breytingum. Þann söng, sem fugl-
inn lærir fyrstu vikurnar á ævi
sinni, syngur hann síðan upp
aftur og aftur, vor eftir vor og
dag eftir dag, þau ár sem hann
lifir.
Fyrir bragðið tileinka sumar
tegundir sér viss söngafbrigði á
takmörkuðum svæðum, rétt eins
og mállýzkur þróast meðal
manna. Til dæmis hefur komið á
daginn við athugun, að söngur
vissra fugla í miðfylkjum Banda-
ríkjanna, er talsvert frábrugð-
inn söng fugla, sömu tegundar,
i öðrum fylkjum. Það er þvi ekki
fyndni eingöngu, að jafnve-1
þrestirnir í Boston hafi sinn
sérstaka framburðarhreim.
Til eru fuglar, sem geta hermt
eftir söng annarra fuglategunda;
sannreynt er að frægustu hermi-
krákurnar i þeim hópi geta
hermt eftir söng alit af 32 fugla-
tegunda ■— þótt þar sé á stundum
nánast til tekið um skopstælingu
og skrumskælingu að ræða. Sum-
ir þeirra, til dæmis skjórinn, eru
þó hreinir snillingar hvað hermi-
list snertir. Maður nokkur sem
hafði bláskjóra í búri á skrif-
stofu sinni til að kanna þessa
hæfileika þeirra, uppgötvaði þar
einn slíkan snilling. Hann gat
ekki einungis hermt nákvæmlega
eftir brakið í skrifstofustólnum,
eða þegar blístrað var á hundinn,
heldur og hávaðann i krökkun-
um, þegar þau börðu að dyrum.
Hversu fagran fuglasöng, sem
þú kannt að heyra, er líklegt að
enginn láti þér eins yndislega í
eyrum og þeirra, sem sungu fyrir
þig þegar þú varst í æslcu. Söng-
ur fuglanna heima er sérstökum
töframætti gæddur. Brezk kona,
sem dvalizt hafði vestur í Kali-
forníu um tuttugu ára skeið, varð
á. stundum gripin heimþrá, enda
þótt hún yndi hag sínum hið
bezta vestur þar, og vildi í raun-
inni ekki hverfa aftur heim til
Bretlands. „En það er bara þetta
— það eru ekki þeir réttu fuglar,
sem syngja hérna,“ mæiti hún
eitt sinn með grátstaf í rödd-
inni.
Einnig getur söngur vissra
fugla orðið nátengdur minning-
unni um bernskustöðvarnar,
þannig að hann kalli fram vissar
myndir i huga, í hvert skipti sem
maður heyrir hann hljóma í eyr-
um sér og endurvelti unað löngu
liðinna stunda. Og einmitt í þessu
er hinn mikli ieyndardómur,
varðandi töframátt fuglasöngs-
ins fólginn, að hann veitir okkur
meira yndi og gæðir líf okkar
sannari og einlægari fegurð, en
nokkur orð megna, enda þótt þar
sé í rauninni um að ræða tungu-
mál, sem við fáum aldrei skilið
í eiginlegri merkingu.