Úrval - 01.11.1962, Qupperneq 129

FURÐULEGASTA JÁRNBRAUTARSLYSIÐ
145
enza, um 70 mílur suSaustur af
Salerno. En þar sem nærri öll
ökutæki borgara höfðu verið tek-
in úr umferð og ekkert benzín
var til á þau, sem eftir voru, var
eina leiðin að komast með lest,
Venjulega með því að fá að sitja
á vöruflutningalestum. Auðvitað
Voru ekki allir ólöglegu farþeg-
arnir á 8017 svartamarkaðsbrask-
arar. Sumt voru foreldrar í leit
að fæðu handa fjölskyldum sín-
um. Aðrir voru fólk, sem varð
að ferðast og hafði engin önnur
ráð til þess.
Lest 8017 var löng — 47 vagn-
ar og um 20 af þeim voru opnir,
en aðeins 12 vagnanna voru
hlaðnir; hinir voru sendir tómir
til að flytja til baka vörur fyrir
borgara og herinn.
Við Battipaglia rak bandaríska
herlögreglan marga laumufar-
þega af. Þeir mögluðu, en áttu
þó eftir að þakka guði fyrir það.
12 mínútur yfir 7 kom lestin
til Eboli, og þar fóru 100 eða fleiri
laumufarþegar um borð. Seinna,
í Persano, bættust a.m.k. 400 við,
sem þyrptust inn í tómu vagnana
og fylltu hvern krók og kima í
hlöðnu vögnunum.
Nú voru komnir 600—650
laumufarþegar um borð 1 8017.
Og við Romagnano, talsvert uppi
í fjöllunum og aðeins 27 mílur
frá leiðarenda, var öðrum eim-
vagni bætt framan við.
Klukkan 11,40 rann lestin út
úr Romagnano. Er hún hafði að-
eins farið fjórar mílur stanzaði
hún við afskekkta stöð, en nafn
hennar átti nú fyrir höndum að
verða eitt hið illræmdasta í sögu
járnbrautina: Balvano. Lestin,
sem var á undan, hafði bilað, og
meðan 8017 beið eftir að komast
áfram einbeittu vélamennirnir
sér að því að ná sem mestum
þrýstingi á katlana fyrir brekk-
una, sem framundan var.
Þetta varð undanfari ógæfunn-
ar. Balvano-stöðin stendur á
stuttu opnu svæði milli tveggja
jarðganga. Lest 8017 var svo löng,
að helmingur vagnanna varð að
vera inni í neðri jarðgöngunum,
þar sem andrúmsloftið var enn
þungt vegna reykjarins frá eim-
vögnunum. Ekki hreyfðist hinn
minnsti vindblær til að dreifa
reykj armekkinum.
Þannig hefur e.t.v. helmingur
farþeganna verið að anda að sér
reyk og gasi allar þessar 38 mín-
útur, sem haldið var kyrru fyrir.
En flestir þeirra sváfu og vissu
ekkert um hættuna, sem yfir
vofði.
Klukkan hálf eitt tóku véla-
mennirnir tveir loks hemlana af
og héldu áfram ferð sinni inn í
efri jarðgöngin. Stöðvarstjórinn
í Balvano pikkaði á ritsímann