Úrval - 01.11.1962, Side 133

FURÐULEGASTA JÁRNBRAUTARSLYSIÐ
149
af fagurrauðu blóði umhverfis
nasaholurnar." Þetta fagurrauða
blóð er öruggt merki um kolsýr-
ingseitrun.
Smám saman var þessi skelfi-
legi farmur tekinn út úr vögn-
unum og hrúgað upp á stöðvar-
pallinn. Flutningabílar Banda-
manna fluttu þá, sem líf leyndist
með, í ofboði á sjúkrahús, en
tóku síðan til við enn ömurlegra
verk: að flytja lík hinna dauðu
til þorpskirkjugarðsins í Balvano,
þar sem þeir voru jarðsettir í
þrem fjöldagröfum, tveim fyrir
karla og einni fyrir konur. Af
hundruðum þeim, sem þar voru
jarðsett, voru nærri 200, sem
aldrei var vitað um nöfn á.
Hversu margir dóu í Balvano
slysinu? Sennilega hafa það ver-
ið um 425, þótt sumir hafi vizk-
að á yfir 600. Þrátt fyrir þessi
mörgu dauðsföll, vakti slysið svo
að segja enga athygli þá þegar.
Aðeins eitt fréttablað var leyft
í Napolí af hernaðaryfirvöldun-
um, og ritskoðararnir leyfðu því
„af siðferðilegum ástæðum“ að-
eins að birta óljósa frásögn, þar
sem sagt var að ótiltekinn fjöldi
fólks, hafi látizt úr köfnun ein-
hvers staðar á Suður-ítalíu“.
Bandarísk blöð gátu þess stutt-
lega 23. marz, þegar bandarísk
herrannsóknarnefnd gaf skýrslu.
Járnbrautarmenn hersins kölluðu
það „hið óvenjulegasta og vov-
eiflegasta slys í sögu járnbraut-
anna“.
Hve margir lifðu af? Líklega
100—200; margir óttuðust að láta
vita um undankomu sína, vegna
refsinga, sem lágu við því að
ferðast með lest sem laumufar-
þegi.
Eftir áfallið leyfðu ítölsku rík-
isjárnbrautirnar aðeins léttari
lestum að fara um Galleria delle
Armi. Við neðri enda ganganna
var settur vörður allan sólar-
hringinn, sem hafði símasamband
við Balvano. Þegar lest fór í
gegn, var öll umferð stöðvuð,
þangað til vörðurinn skýrði frá
því í símanum, að hann gæti séð
ljós við hinn enda ganganna,
þegar hann horfði í gegn.
1959 voru þessar varðstöður
lagðar niður, því að ríkisjárn-
brautirnar tóku þá upp diesel-
rafmagns eimvagna á þessari
leið.
ítalska stjórnin hefur greitt fjöl-
skyldum fórnarlambanna skaða-
bætur. Og 2. nóvember, sem er
Allrasálnamessa, koma ætíð fjöl-
skyldur frá Napólí, sem leggja
blómsveiga á fjöldagrafirnar í
Balvano. Móðir nokkur sagði við
mig: „Jafnvel þó ég viti ekki
nákvæmlega, hvar sonur minn er '
grafinn, veit ég, að hann er ná-
lægt blómunum mínum.“