Úrval - 01.11.1962, Side 139

Á FARALDS FÆTI UM TIBET
155
fjöllin; skutu öðruhverju upp í
loftið af skammbyssum sínum til
að auka sjálfum sér kjark. Þótt
við færum þarna framhjá trjám,
þar sem ræningjahaus hafði ver-
ið upp negldur, stigamönnum og
ferðamönnum báðum jafnt til
viðvörunar, var ég með öltu ótta-
laus. Enda fór svo að við náðum
til Yuanmow, án þess nokkur
tilraun væri gerð ti! að ráðast á
okkur.
í borg þessari höfðum við
tveggja sólarhringa viðdvöl, og
skiptist þar leiðangur okkar.
Eftir mikið þras við yfirvöldin
þar í liéraði, var mér leyft að
lialda för minni áfram, en þó
nieð því skilyrði að ég þægi fylgd
tveggja liermanna, sem áttu að
vera e-ins konar lífverðir mínir.
Jólanótt á Yangtzebökkuin.
Að morgni þess 24. desember
hélt ég áfram för minni frá Yu-
anmow, með mínu fámenna
fylgdarliði. Fóruin við fyrst yfir
hásléttu nokkra og síðan inn í
breiðan dal, sem Yangtzefljótið
fellur um, en þarna, ekki langt
frá upptökum sínum, kallast það
Ivincha Kiang.
Með undrun og aðdáun leit ég
þetta volduga fljót, sem ég hafði
svo lengi reynt að gera mér í
hugarlund. Þarna var það
straummikið og tært — liarla
ólíkt því lygna og leiruga fljóti
sem ég leit aftur síðar, þar sem
það féll um Nanking og Chung-
king.
Við héldum inn eftir dalnum,
sem varð stöðugt þrengri og
hrjóstrugri, dnz hann endaði í
þröngu gljúfraskarði milli hárra
hamraveggja. Þar ráðgerðum við
að dveljast um nóttina í litlu
þorpi, sem stóð á þröngum fljóts-
bakkanum undir hamraveggnum
öðrum megin.
Þarna reyndist ekki um neinn
gististað að ræða, en ég fékk þó
að lokum inni í hreysi nokkru,
sem skipt var í fénaðarhús og
almenning, án þess þó um eigin-
lega milligerð væri að ræða, enda
var hvað innan um annað, fén-
aðurinn og fólkið, eldiviðurinn
og amboðin, en olíulampinn bar
ekki meiri birtu en það, að illt
var að greina hvað frá öðru,
menn og skepnur, kvikt og dautt,
enda myrkt af reyk inni.
Brátt fékk ég rneir en nóg af
reyknum og hávaðanum, og líf-
verðirnir mínir — sómamenn
báðir tveir, sem létu sér mjög
annt um velferð mína — bjuggu
mér náttstað í heystæðu úti fyr-
ir kofanum.
Innan stundar var orðið myrkt
af nóttu og smám saman gerð-
ist allt hljótt og kyrrt. Það fór
vel um mig í hlýjum svefnpok-
anum í mjúkri heystæðunni, og
ég fann ek’ki til kuldans — naut