Úrval - 01.11.1962, Side 152

1G8
ÚR VAL
dökkar þústur á hreyfingu um
götuslóðann, langt fyrir aftan
okkur og neðan. Þústur þessar
bar svo hratt yfir, að þar gat ekki
verið um að ræða annað en menn
á reið, og það var sannarlega dá-
lítið dularfulit á svo fáförnum
slóðum.
Gelu var bersýnilega sömu
skoðunar, enda þótt hann reyndi
að hughreysta mig' og telja mér
trú um að ekkert gæti verið við
þetta að athuga; þetta hlytu að
vera einhverjir kaupahéðnar á
ieið til Lhasa, en áhyggjusvipur-
inn sannaði að hann trúði þvi
ekki sjálfur.
Riddarar þessir fóru geist,
þótt vegurinn væri torfær, og
innan skamms gátum við greint
að þeir höfðu riffla um öxl. Það
var þýðingarlaust fyrir okkur að
fara í felur; þeir höfðu áreiðan-
lega komið auga á okkur, og því
ekki um annað að velja en setj-
ast og bíða komu þeirra.
Um leið og þeir komust i kall-
færi við okkur, kvöddu þeir okk-
ur vingjarnlega og svöruðum við
kveðju þeirra á sama hátt. Siðan
stigu riddararnir af baki hestum
sínlm og fengu sér sæti hjá okk-
ur, tóku okkur tali og voru hinir
alltillegustu, eins og títt er í Tí-
bet, þegar menn hittast á förnum
vegi. Ég lét sem minnst á mér
bera, lék aulann og svaraði ekki
nema einsatkvæðisorðum, kæm-
ist ég ekki hjá að segja eitthvað.
En riddararnir virtust einmitt
hafa sérstakan áhuga á mér og
spurðu mig í þaula — frá hvaða
þorpi ég væri kynjaður, hver
væri tilgangur minn með þessari
pílagrímsferð og þar fram eftir
götunum.
Ég skikli þegar að megintil-
gangurinn með þessum spurn-
ingum öllum saman, var að fá
mig til að tala, en þótt ég hefði
þegar náð nokkurri leikni í mál-
inu, þurfti ekki nema nokkrar
setningar til að fullvissa þá um
að ég væri útlendingur.Og hvorki
dularbúningurinn né óhreinind-
in gátu dulið það þeim, sem sátu
við hlið mér, að andlitslag mitt
var dálitið frábrugðið því sem
tíðkaðist meðal innfæddra, þarna
á þaki heimsins, eins og Tíbet-
anar kalla ættland sitt.
Þess á milli heyrði ég að ridd-
ararnir ræddu um mig sín á
milli. Það hefði ekki verið úti-
lokað, að dulargervi mitt gæti
blekkt einfalda fjárhirða, en
þessir menn voru báðir greindir
og gætnir og létu ekki segja sér
alla hluti.
Ég afréð því að hætta öllum
leik og segja þeim allt eins og
það var — ég væri útlendingur,
sem hefði dvalizt um skeið í
Tíbet, og Búddhatrúarmaður,