Úrval - 01.04.1964, Page 37

XA UTABAMNN MANOLETE
27
dautt niður. Eftir bráðabirgSa-
aðgerð í sjúkrastofu leikvangs-
ins, var Manolo fluttur í sama
sjúkrahúsiS, sem liann liafði
dáðst svo að fyrir tveimur ár-
um síðan. Ég var látinn í aðra
sjúkrastofu, þar sem læknarnir
gáfu mér róandi innspýtingu.
Snemma næsta morgun sögðu
þeir mér, að Manolo væri ný-
látinn.
Dauði hans olii djúpri sorg
urn allan Spán. Hafi syrgjend-
urnir fundið til sterkrar sektar
jafnframt sorginni, þá var það
sökum þess, að múgurinn á
leikvanginum, hinir somu, sem
áður höfðu tilbeðið hann, höfðu
beinlinis þrýst honum á horn
síðasta nautsins.
Meðal þeirra þúsunda, sem
rituðu móður Manolos samúðar-
bréf, var General Francisco
Franco, sem sæmdi Manoio, að
honum látnum, „Velgerðarkross-
inum,“ fyrir liinar fjölmörgu,
oft nafnlausu, gjafir til góðgerð-
arstarfsemi. Við jarðarför hans,
sem var einhver hin fjölmenn-
asta í sögu Spánar, fylgdu honum
100000 manns um götur Cordova.
Þegar líkfylgdin fór um göturn-
ar, var blómum stráð úr glugg-
um og svölum með svörtum
tjöldum.
Á næsta nautaati, sem háð var
í borginni, mættu hópar aðdá-
enda með stórt spjald, sem á var
letrað: „Manolete er ekki dáinn.
Hann lifir i hjörtum Cordova-
búa.“
Ég' sá það ekki. Ég lref ekki
horft á nautaat siðan þennan dag
í Limares fyrir 16 árum síðan.
1 flugvélinni voru margir stærðfræðingar á leið á Þing. Einn
rétti sessunaut sínum bók um stærðfræði og benti á eina opn-
una, sem þakin var jöfnum og formúlum. Hinn las opnuna og
rétti félaga sínum bókin aftur og sagði: „Já, þessi maður getur
sannarlega skrifað. Dásamlegur stíll, finnst Þér það ekki?“
F. Bdmberger.
Einu „pörin", sem ég veit til, að lifi lífi, sem einkennist af full-
komnu samræmi, eru skór, sokkar og hanzkar.
Tony Pettito.