Úrval - 01.04.1964, Side 53

HIN NÝJA LÍFFRÆÐI
43
konar uppreisn — t. d. þegar
áður eðlilegar frumur breytast
i krabbameinsfrumur.
Það er tiltölulega skammt síð-
an, ,að við höfum litla eða enga
hugmynd um þetta. Við skildum
hvorki né vissum hlutverk kirtla
þeirra, sem framleiða hvítu
blóðkornin. Sum þeirra eru
stöðugt á verði gegn aðvífandi
efnum, önnur gegn framandi eða
afbrigðilegum frumum.
En nú verður öll sú saga
mönnum sífellt ljósari í einstök-
um atriðum. Enn er að vísu
at' snemmt að fullyrða, að sú
þekking leiði til stórsóknar
gegn sjúkdómum yfirleitt, i stað
þess að heyja orustur með
dreifðum kröftum við einn og
einn. llitt er víst, að við stönd-
um nú á hæðarbrún, þar sem
við okkur blasa þau „héruð,“
sem okkur gat ekki einu sinni
dreymt um áður.
Einungis þessi sundurgreining
í ,,söm“ og „ósöm“ efni, er hin
undraverðasta. Meðan ég er að
skrifa þessi orð, er konan mín
að bera morgunverðinn á borð.
Tnnan stundar tek ég til matar
míns, fæ mér — ef svo mætti
að orði komast — bita af hinu
efnafræðilega umhverfi, sem á
sömu stundu gerist nákominn að-
ili af sjálfum mér, innan míns
eigin líkama. Að sólarhring
liðnum, losa ég mig við nokkurn
hluta af þeirri fæðu sem úrgang,
en að öðru leyti sameinast hún
mér í sjálfum mér, sem viður-
kenndur hluti af mér.
Áður en við öðlumst hinn nýja
skilning og þekkingu á „upplýs-
ingarstarfseminni“, hvernig hún
er framkvæmd og hvers eðlis
liún er, og hvernig unnt er að
rekja hana i einstökum atrið-
um, gat enginn gert sér í hugar-
lund, hversu viðtækar og ná-
kvæmar, efnafræðilegar athug-
anir hefðu áður fram farið á
samsetningu liinna aðvífandi
næringarefna. Enginn hefði get-
að gert sér það í hugarlund,
hvernig frumurnar í hans eig-
in líkama unnu að þeirri grein-
ingu og spurðu hver aðra „Vin-
ur eða fjandi?“
En nú veit maður þessa furðu-
legu hluti.
Við getum nú ineð rökum
gert okkur vonir um, að innan
skamms taki að vinnast mikið
á í baráttunni við mannleg mein.
Ekki einungis að takast megi
að sigrast á einstökum sjúkdóm-
um og meinum, sem ásækja fólk
á öllum aldri, heldur og að ráð
finnist til að fyrirbyggja marga
sjúkdóma og mein í einu, eða
með einni og sömu aðferðinni.
Og .. . það sem ekki er ómerki-
legast, að öll okkar barátta gegn
elli- og hrörnunarsjúkdómum
þeim, sem ásækja menn, þegar