Úrval - 01.04.1964, Side 69
Skozk kona hafði misst eigin-
mann sinn og fór nú til eins jarð-
arfararstjórans af öðrum til þess
að komast að sem beztum kaupum,
hvað útförina snerti. Að lokum
kom hún til MacTavish, sem sagð-
ist skyldi sjá um allt fyrir 35
sterlingspund. „Og eru þá líkklæð-
in meðtalin?" spurði hún. „Nei,“
sagði MacTavish. „Líkklæðin kosta
8 pund aukalega," „En hann Mac-
Gregor sagðist skyldi koma honum
í jörðina fyxir 25 pund, og hann
tæki aðeins 4 pund aukalega fyrir
líkklæðin." „Jæja, þá skuluð þér
bara halda yður við hann,“ sagði
MacTavis. „Grafið bara vesalings
manninn yðar í 4 punda líkklæð-
unum hans MacGregors. En eitt
skal ég segja yður: Þau verða
orðin gatslitin eftir tvær vikur."
P. Humphrey.
Dóttir mín og unnusti hennar
voru að ræða það, hversu mikla
þýðingu það hefði, að semja fjár-
hagsáætlun, þannig að þau sæju,
hverju þau mættu eyða og í hvað
það skyldi fara og hversu mikið
þau yrðu að leggja til hliðar. Ungi
maðurinn var stórhneykslaður á
59
þvi, hversu hún hafði lítið fjár-
málavit.
„Sko, taktu mig sem dæmi,“
sagði hann við hana máli sínu
til sönnunar. „Sko, ég er búinn
að krækja mér í háskólapróf, og
samt á ég eignir, sem nema 2500
pundum. Og hvað átt þú svo sem?“
Hún brosti blíðlega og sagði:
„Þig, elskan ... og 2500 punda
eignirnar þínar.“
Frú Phillips.
„Hann ætlar alls ekki heim.
Hann ætlar beint á vígstöðvarnar
aftur!“ sagði læknirinn.
„Aftur á vígstöðvarnar?" endur-
tók embættismaðurinn. „En hann
er alveg hræðilega útleikinn!"
„Já, herra minn. En hann held-
ur, að hann viti, hver fór svona
með hann.
Irish Digest.
Maður einn lenti í geysilegu
rifrildi við sinn betri helming, rauk
að iheiman í fússi og leigði sér
herbergi í gistihúsi. Hann sat
þungt hugsi allan daginn, en þeg-
ar leið að kvöldmatartíma, var
hann orðinn hungraður og leiður,
svo að hann hringdi heim til kon-
unnar.
„Halló, Sara! Hvað ertu að
brasa í kvöldmatinn?“
„Eitur, það er nú einmitt það,
sem ég er að brasa.“
„Jæja, þú skalt þá aðeins brasa
hæfilegan skammt handa einum.
Ég kem nefnilega ekki í mat.“
T. S.