Úrval - 01.04.1964, Síða 87
Jllfí FURÐULEGA LÍF MÁLARANS . ..
77
auðsæli eiginmaSur sinn skyldi
hafa tekið upp tómstundaiðju,
sem hann liafði gaman af. Það
var ekkert við það að athugn
að vera tómstundamálari. En
hún átti eftir að komast að raun
um það, að hann var annað-
hvort allur, þar sem hann lagð-
ist að, eða að hann kom þangað
ekki. Eitt af málverkum hans,
„Nakin fyrirsæta,“ var tekið á
sýningu — en stofustúlka þeirra
hjóna hafði setið fyrir hjá hon-
um. Gagnrýnandi einn komst
þannig að orði, að Gauguin væri
fyrsti nektarmálarinn eftir að
Rembrant leið. Eftir þá viður-
kenningu tók Gauguin að slá
slölcu við bankastarfsemina. Þeg-
ar hann var orðinn 35 ára,
kvaddi hann svo skrifstofuuna
fyrir fullt og allt, staðráðinn í
að helga sig málaralistinni ein-
göngu.
Að ári liðnu var hann öreigi;
hið glæsilega hús, allt klætt dýr-
mætum ábreiðum og búið vönd-
uðustu og dýrustu húsgögnum,
selt og Metta eiginkona hans
flutt með börn þeirra til Dan-
xnerkur, þar sem tryggt var, að
hún og börnin þyrftu að minnsta
kosti ekki að svelta. Gauguin var
í fylgd með henni, en danskir
gerðu gys að honum sem manni
fyrir það, að hann skyldi liggja
uppi á ættingjum eiginkonu sinn-
ar, og fussuðu við málverkum
hans. Gauguin sneri þvi aftur
heim til Parísar, en konan og
börnin urðu eftir í Kaupmanna-
höfn. Og hann hélt áfram að
mála.
Gauguin hefur verið níddur
sem órækja, er yfirgefið hafi
konu og börn. í rauninni fannst
honum, að það væri Metta, sem
hlaupizt hefði á brott frá sér.
Til æviloka að kalla reit hann
henni ástarbréf og bað hana að
koma til sín aftur. „Elskaðu
mig heitt,“ skrifaði hann frá
Tahiti, þegar þau höfðu verið
aðskilin i fimmtán ár. „Þegar ég
kem heim aftur, kem ég sem eig-
inmaður þinn, og það er ástar-
koss, sem ég sendi þér.“ En þau
hittust aldrei eftir það.
Arfsögnin um Gauguin lxefst,
þegar lxann snýr aftur til Par-