Úrval - 01.04.1964, Page 100

90
ÚRVAL
Ég var í tveggja ára gömlum
bláköflóttum ullarkjól; ’Batiste
var í gráu flónelsfötunum sínum.
Þar sem giftingarhringir fengust
ekki i Churchill, notuðum við
gyllt band með demantsflísum,
sem mamma hafði einu sinni
gefið mér. Brúðkaupsveizlan,
sem haldin var i samkomusal
Eskimóanna, var fjörug, og sátu
hana 50 manns.
Daginn eftir fórum við flug-
leiðis til Montreal, til þess að
vera hjá foreldrum mínum yfir
helgina. Að þessum stutta hveiti-
hrauðsdagaþeytingi loknum,
settumst við að i Kingston í
Ontario, þar sem Batiste átti að
fræða Eskimóa um dísilvélar.
Þar keyptum við giftingartiring-
ina og settumst að í fyrstu í-
búðinni okkar og hófum búskap
okkar.
En við þráðum bæði að kom-
ast á Norðurslóðir. Við tókum
boði um atvinnu hjá stjórninni
i Rankinflóa, þar sem við átt-
um að vinna saman að viðreisn-
arstarfi, að hjálpa Eskimóum,
illa komnuin af sulti eða veik-
indum til að verða sjálfbjarga
á nýjan leik. Ég átti að vera
bæði félagsmálastarfsmaður, at-
vinnuráðgjafi og birgðastjóri
(þ. e. einskonar fátækrafulltrúi
eða sveitastjóri). Batiste varð
aðstoðarmaöur héraðsstjórans.
Þetta starf á ágætlega við
hann. Þegar sleðamaður slitur
streng í símalínu borgarinnar,
leitar hann uppi bilunina og
tengir hana saman. Þegar dísil-
rafallinn brennur yfir að nætur-
lagi, gerir hann við hann. Þegar
námuverkstjórinn þarf að
skamma lélega starfsmenn, kallar
hann á Batiste til að túlka. Þeg-
ar pöntun berst frá Ottawa á
heimskautableikju á veizluborð
forsætisráðherrans, tekur Batiste
vélsleðann (skidoo) til þess að
leggja netin.
Ég hélt starfi mínu um tíma,
en það var heilsu minni ofviða,
svo að ég sagði því lausu —
til mikils léttis fyrir Batiste.
Nú fæst ég litils háttar við að
kenna Eskimóavinkonum mínum
að baka, og stundum svolitið
við túlkun, en mér finnst ég geta
orðið einna mest til hjálpar með
góðu fordæmi. Kistillinn minn,
fullur af athugagreinum undir
M. A. próf mitt (Magister of
Arts) rykfellur í gestaherberginu
— en það hafði nú aldrei vakað
fyrir mér, að gera mannfræðina
að atvinnu minni. Að vera góð
eiginkona og móðir er fullkomið
ævistarf, og það er hið eina, sem
Batiste kærir sig um að ég leggi
fyrir mig. Við vonumst eftir
fleiri börnum; við þykjumst fær
um að veita þeim það bezta úr
tveimur ólikum lifnaðarháttum.
Við Batiste höfum bæði lært