Úrval - 01.04.1964, Blaðsíða 152

142
ÚRVAL
tvo daga i könnunarleiðangri
þessum.
Mönnunum var nú róið i land.
Þeir voru búnir hjálmum, sverð-
um, byssum og stálbrynjuplöt-
um. Undir stjórn Miles Standish
röðuðu þeir sér í einfalda fylk-
ingu og gengu upp frá strönd-
inni. Er þeir höfðu gengið eina
milu vegar, stönzuðu þeir
skyndilega furðu lostnir: í
fjarska gátu þeir komið auga á
fimm eða sex verur, er nálguð-
ust þá.
Indíánar! Miles Standish hvatti
Menn sina áfram, rauðu menn-
irnir gætu frætt þá um landið,
hvar ferskt vatn væri að finna
og enn fremur góðar liafnir.
En Indíánarnir hurfu samstund-
is inn í skóginn. Menn Standish
fundu slóð þeirra og fylgdu
henni eftir margra mílna leið,
þangað til myrkrið skall á og
þeir urðu að finna sér nætur-
stað. Þeir héldu leit sinni áfram
næsta morgun, en urðu síðan
að hætta henni vonsviknir mjög.
Rauðu mennirnir voru algerlega
horfnir.
Nú voru landnemarnir komnir
í dal, er vaxinn var hávöxnu
grasi. í dal þeim stendur nú
bærinn Truro. Þar þræddu þeir
mjóan stíg, og þá blasti skyndi-
lega við þeim furðuleg sjón,
hraukar, sem Bradford lýsti
sem „einkennilegum sandhrúg-
um“. Yi'ir einni þeirra var nokk-
urs konar hvolfþak úr timbri.
Þeir leituðu i hrúgunni með
sverðum sinum og grófu þar
upp boga og nokkrar örvar, er
urðu að mylsnu, er þeir snertu
þær. Þeim skildist strax, að
þarna höfðu þeir fundið graf-
reit, og þvi héldu þeir áfram
greftrinum.
Þá kom einn þeirra auga á
aðra sandhrúgu efst uppi á hæð
þar i nánd. Er þangað kom,
sáu þeir, að þessi hrúga hafði
verið búin til alveg nýlega. Það
mátti enn sjá för eftir fingur,
er höfðu jafnað yfirborðið. Nú
tóku þeir að grafa, og brátt
fundu þeir körfu fulla af maís-
korni. Þeir héldu áfram greftr-
inum og fundu síðan risastóra
körl'u l'ulla af „mjög fallegu
maiskorni. Var sumt gult, annað
rautt og enn annað bláleitt.“
Þetta var þýðingarmikil upp-
götvun. Landnemarnir liöfðu að
visu komið með liveiti- og bygg-
fræ með sér, en þeir höfðu frétt
það frá Virginíu, að það væri
mais, sem best yxi i Nýja Heim-
inum. Þvi gat svo farið, að þetta
maískorn gæti bjargað lífi
þeirra, ef uppskera af sáðkorni
þeirra brygðist.
En var það hyggilegt af
þeim að taka það? Þeir kærðu
sig ekki um að byrja líf sitt í
Ameriku með því að ræna hina