Úrval - 01.04.1964, Qupperneq 155

LANIJXEMARNIR AF „MAÍBLÓMINU“
145
aðeins þrjá veggi, og Indíánarnir
Iétu örvahrið dynja á opinu.
Standish skipaði mönnum sin-
um að hætta að skjóta í bili,
bíða heldur þess, að það birti
að nýju, og hefja þá skothríðina
aflur.
Mennirnir í virkinu biðu því
og hlustuðu á hrollvekjandi óp
og ýlfur villimannanna. „Woach!
Ha! Ha! Woach!“ Þannig fannst
Bradford óp þeirra hljóma. Svo
þegar birti, gátu þeir komið
auga á Indiána, sem skutust fram
og aftur á milli trjánna i skógar-
jaðrinum.
Mennirnir í virkinu liófu skot-
hríð að nýju, og árás Indíán-
anna hjaðnaði fljótlega. Standish
hafði átt kollgátuna, að villi-
mönnunum myndi standa ógn
af skotvopnunum. Og brátt hörf-
uðu Indíánarnir alllangt undan
nema einn, sem augsýnilega var
foringi þeirra. Um hann skrif-
aði Bradford þetta: „Þetta var
hughraustur maður. Hann stóð
á bak við tré i auðveldu færi
og lét örvunum rigna yfir okk-
ur.“
Að lokum miðaði einn mjög
vandlfiga á Indíánann, og small
skotið i trjábolinn rétt við höfuð
honum Villimaðurinn rak upp
óp og flúði, er tréflísar og börk-
ur þeyttist í liann. Og hinir Ind-
íánarnir luirfu á burt með hon-
um. Nú voru leiðangursmenn
aftur einir i útjaðri liins þögla
skógar.
Það var furðulegt, að enginn
þeirra skyldi hafa særzt. Carver
Iandsstjóri bað þá um að þakka
guði í bæn, og þeir krupu all-
ir á kné þarna i fjörunni og
þökkuðu guði fyrir miskunnsemi
hans.
Síðan skýrðu þeir ströndina
„Hið fyrsta mót“, og ber Iiún
enn það nafn. Svo sigtdu þeir
aftur til Þjófahafnar.
GENGIÐ Á LAND í PLYMOUTH
Skollið var á mikið óveður,
ofsarok og slyddurigning. Stýrið
bilaði síðdegis, og neyddust
mennirnir í bátnum þvi til að
reyna að stýra honum með ár-
unum. Síðan brotnaði siglutréð
og skall í sjóinn.
Nú var komið rökkur. Menn-
irnir reru af öllum lifs og sálar-
kröftum og stefndu í átt til hafn-
ar, sem þeir gátu rétt aðeins
greint i fjarska. Síðan umlukti
algert myrkur j)á, og komust
jjeir loks inn á lygnari vog og
reyndu nú að ná landi. Þeir
vissu ekki, hvar þeir voru stadd-
ir.
Það var mikið frost. Þeir yfir-
gáfu bátinn og kveiktu sér bál
á ströndinni. Þeir voru næsta
örvæntingarfullir. Nú var lið-
inn nærri mánuður, síðan þeir
höfðu koinizt til Nýja Heims-