Úrval - 01.04.1964, Page 163

153
LANDNEMARNIR AF „MAÍBLÓMINU“
apríl árið 1621, var það samt
aðeins eitt tákn i augum þeirra,
sem safnazt iiöfðu saman á
ströndinni til þess að kveðja
það. Þetta gamla skip var síðasti
hlekkurinn, sem tengdi landnem-
ana við England, síðasta hlíf
þeirra og skjól. Og nú var það
að halda burt. Það hafði aldrei
komið fyrir fyrr í sögu ensks
landnáms í nýlendunum, að
skip hefði siglt aftur heimleið-
is, án þess að sumir hinna kjark-
minni sneru fegnir heim með
þvi. En þótt karlar jafnt sem
konur grétu opinskátt, er Maí-
blómið lagði á hafið, urðu þau
samt öll eftir i Plymouth.
Á þessu mikla augnabliki
stórkostlegrar ákvörðunar höfðu
útlagarnir og ókunnuga fólkið
allt gerzt „Pílagrímar“. Hugur
þerra og hjarta hafði öðlazt
aukinn styrk vegna sameigin-
legra þrenginga og sameiginlegs
hugrekkis, sem hafði gert þeim
fært að taka þá ákvörðun, er
enginn landnemahópur hafði
nokkru sinni tekið áður.
FYRSTU AMERÍKUMENNIRNIR
Skömmu áður en Maiblómið
sneri heimleiðis, höfðu land-
nemarnr hitt annan enskumæl-
andi Indíána. Hann var kallaður
Squanto, og hann varð brátt
bezti vinur Pílagrímanna í hin-
um Nýja Heimi.
Squanto hafði átt furðulega
ævi. Hann hafði farið fjórum
sinnum yfir Atlantshaf, áður en
landnemarnir höfðu tekið Maí-
blómð á leigu. Hann iiafði siglt
til Englands árið 1605 með
ensku fiskiskipi og snúið lieim-
leiðis með landkönnuðinum John
Smith höfuðsmanni. Og nokkr-
um árum síðar hafði Hunt höf-
uðsmaður síðan rænt honum á-
samt 26 öðrum Indíánum og
flutt með sér til Evrópu.
Squanto hafði verið seldur í
ánauð til Spánar, en hann hafði
verið svo heppinn að lenda i
höndum munka, sem fóru vel
með hann. Höfðu þeir reynt að
snúa honum til kristinnar trúar.
Siðan komst hann aftur til Eng-
lands, og þaðan lagði hann svo
af stað enn á ný til heimkynna
sinna. En þegar hann kom til
Plymouth í þetta skipti, liafði
allur ættflokkurinn verið lát-
nn úr drepsótt. Squanto var nú
eini Patuxetinn, sem enn var á
lífi.
Landnemarnir gerðu sér brátt
grein fyrir því, að þessi ráða-
góði Indiáni var „sérstakt verk-
færi Guðs þeim til blessunar“.
Þegar þeir tóku að undirbúa
vorsáninguna snemma í apríl,
ráðlagði Squanto þeim að bera
fisk í akurinn, því að annars
yrði uppskeran engin.
Landnemarnir stóðu nú uppi