Úrval - 01.04.1964, Qupperneq 167

LANDNEMARNIR AF „MAÍBLÓMINU"
157
ákváðu að sýna Indiánum þess-
um í tvo lieimana. Standish
gerði árás á þorpið að nætur-
lagi ásamt tíu mönnum sínum
öllum íbúunum að óvörum. Um-
kringdu þeir kofa Corbitants.
Honum tókst að flýja, en þeir
náðu Squanto heilum á húfi.
Síðan hélt Standish ræðu.
Hann sagði, að þótt Corhitant
liefði nú tekizt að flýja, yrði
hann hvergi óhultur, ef hann
héldi áfram að fara háðuglegum
orðum um hinn mikla friðar-
samning Massasoits. Þetta var
hreystilega mælt af manni, sem
hafði aðeins 32 hermenn að
bakhjarli. En hið nýja samfélag
svaraði aldrei móðgunum með
linku, meðan Standish naut við.
Enda kom það fljótt í ljós, að
ákvörðun hans hafði verið rétt.
Ættarliöfðingjar fjær sem nær
tóku að senda kveðjur sínar til
nýlendunnar og friðmælast við
landnemanna. Brátt bað hinn
auðmýkti Corbitant Massasoit að
hjálpa sér til þess að semja frið
við nýlenduna.
Er vikurnar liðu nú hver al'
annarri, tóku Pilagrimarnir
smám saman að gera sér grein
fyrir því, að litla nýlendan
þeirra var að rótfestast örugg-
lega í Nýja Heiminum. Nú höfðu
þegar verið reistar fjqrar opin-
berar byggingar, og þar að auki
voru sjö íbúðarhús alveg full-
byggð. Farsóttin var á enda, og
þeir þurftu nú ekki lengur að
óttast, að Indíánarnir útrýmdu
þeim.
Bradford landsstjóri, sem var
enskur bóndasonur, minntist nú
uppskeruhátiðanna í heimaland-
inu. Hann minntist líka hins
árlega þakkardags, sem haldinn
var i Leyden i minningu um
lausn borgarinnar undan áþján
Spánverja. Ættu þeir ekki að
halda svipaða þakkarhátíð í
Plymouth, svo að þeir mættu
„gleðjast saman á sérstakan
hátt?“
Og hrátt hófst undirbúningur-
inn undir fyrstu þakkarhátíðinu.
Prýðileg uppskera hafði fengizt
af hinum 20 ekrum maískorns,
en engin uppskera hafði fengizt
af enzka bygg- og baunafræinu.
Þctta færði landnemunum heim
sanninn um það, hversu mjög
þeir voru háðir stuðningi banda-
manna sinna meðal Indíánanna,
javí að án maískorns hefðu þeir
orðið að horfast í augu við liung-
urvetur. Sjálfsagt hefur þetta
vcrið ein helzta ástæða þess,
að Massasoit var boðið að taka
þátt í hátíðinni.
Bradford sendi síðan fjóra
veiðimenn á stúfana, og þeir
veiddu svo marga villikalkúna
á einum degi, að nægði til þess
að fæða nýlenduna i lieila viku.
Safnað var álum, humri og skel-