Úrval - 01.12.1965, Side 120

118
ÚRVAL
Maður elnn sem lenti í flóðunum
miklu í Johnstown í Bandaríkjunum
1889 talaði mikið og endalaust um
þennan atburð eftir þetta.
Þegar hann dó og hitti Lykla-Pétur
á himnum, sagði hann manninum að
—„ef það væri eitthvað sem gæti
aukið á hamingju hans, Þá ætti hann
bara að láta sig vita.“
„Jú, Það er eitt.“ svaraði maðurinn
— „Mér þætti vænt um að mega segja
fólki frá flóðúnum miklu í Johns-
town.“
Pétur hélt að það mundi vera í
lagi og skyldi sjá um það,
Kvöldið eftir var stór áheyrenda-
hópur sem beið eftir manninum. Um
leið og hann ætlaði að byrja ö sögu
sinni, hnippir Pétur í hann og hvisl-
ar: „Ég ætti kannske að láta þig
vita, að maður að nafni Nói er á
meðai áheyrenda."
Hæglátur eldri maður kom á
ráðningarstofu borgarinnar og spurði
eftir þeim, sem hefði með ráðningu
matreiðslukvenna að gera. Honum var
vísað til þess sem hafði með þær
ráðningar að gera. — Eruð þér mað-
urin sem réðuð til mín matreiðslu-
konu i fyrradag? — Já, herra, það er
ég.
— Nú, sagði maðurinn hörkulega.
—- Þér mynduð gera mér mikla á-
nægju, ef þér vilduð leggja það á
yður að borða kvöldverð hjá mér í
kvöld.
—☆
Úr bréfi lesanda til dagblaðs eins
í Belfast: „E'f hún móðir mín væri
lifandi núna og sæi opnar verzlanir
á sunnudögum og fólk af báðum kynj-
um vera að striplast hálfnakið saman
á baðströndinni, mundi hún snúa sér
við i gröfinni."
Irish Digest
Eitt sinn voru hjón, sem ákváðu.
að þau skyldu aldrei rifast. Þau sam-
þykktu, að hvenær sem annað hvort
þeirra missti stjórn á skapi sinu,
skyldi sá hinn sami eða sú hin sama
labba þegjandi út og fá sér göngu-
ferð. Hann var mestan hluta hjóna-
bandsævi sinnar á labbi.
Fólk kaupir skoðanir sínar líkt og
það kaupir kjöt eða mjólk á þeirri
forsendu, að það sé ódýrara að gera
slíkt en að hafa kú, Svo mun vera,
en þá eru líka. meiri líkur til þess,
að mjólkin sé vatnsblönduð.
Samuel Butler
—☆
Dómarinn hélt þrumandi áminning-
arræðu yfir sakborningi um böl á-
fengisins. En þar eð þetta var í fyrsta
skipti sem sakborningur hafði verið
ákærður fyrir drykkjuskap og óspekt-
ir á almannafæri, var honum sleppt,
eftir að hann hafði hlustað á þrum'u-
ræðuna og borgað 10 shillinga sekt.
„Jæja,“ sagði dómarinn að skiinaði,
„nú vona ég, að Þér látið mig ekki
sjá andlit yðar oftar.“
„Ég er hræddur um, að ég geti ekki
lofað því herra,“ sagði sakborningur.
„Nú, hvers vegna ekki?“ .
„Af þvi að ég ef barþjónn í
Irish Digest