Úrval - 01.05.1966, Síða 74

72
Eftir að þú ert komin yfir lögaldur?
Ja, ef til vill máttu þá bragða dropa
við og við.
„Nú skal ég segja þér meira um
Brendan. Hann hlakkar mikið til
að eignast þig. Hann er mikill
barnavinur og það er gott að leika
sér við hann því hann er svo kát-
ur. Börnum finnst hann vera einn
af þeim, því hann getur verið ó-
þekkur, ófyrirleitinn, duttlungafull-
ur og saklaus og óttalaus eins og
þau eru sjálf.
„Ég er viss um að hann muni
kalla til mín oft og tíðum: „Geturðu
ekki bannað krakkanum að vera
með þessi ólæti?“ Hann breytist
ekki, ánægja hans og yndi af töluðu
og rituðu máli, tónlist og réttlæti
mun ætíð fylgja honum, og þú
munt læra það líka. Ég elska hann
skemmtilegan.
„Ef þú ert piltbarn læt ég þig
ekki heita Brendan. Heimurinn er
ekki svo víður að hann rúmi tvo
með því nafni. Fólk var stundum
að segja við mig og föður þinn:
„Eigið þið engin börn?“ Og var
þá Brendan vanur að svara: „Nei,
hún á ekkert barn nema mig.“
„Ég spái að oft verði gaman að
samtölunum heima hjá okkur. Fyr-
ir stríð þegar Brendan var á barns-
aldri, og átti heima í fátæklegri
íbúð í Russel Street norðan megin
árinnar, og Stepen afi þinn var
vanur að láta börnin sín koma á
kvöldin að arninum þar sem hann
sagið þeim dásamlegar sögur. Aldr-
ei neitt annað. Því fegur sem þær
voru sagðar því betra. . . . Brendan
sagði mér þessar sögur aftur og
aftur og í hvert sinn þótti mér
ÚRVAL
sem ég hefði heyrt beztu sögu í
heimi.
„Ég er lítið farin að hugsa um
menntun þína en ég er viss um
að þér muni þykja gaman að lesa.
Hérna á heimilinu er mikið til af
bókum og líklega muntu finna fljótt
það sem á Við þig, eða hvort það
er nokkuð.
„Og svo að síðustu: Leyfðu engum
að segja við þig; „Veslings mamma
þín, sú hefur víst ekki átt sjö dag-
ana sæla.“ Ég vissi hvað ég gerði
þegar ég giftist honum. Þegar þú
ert kominn gefst mér síður en áður
tækifæri til að fara út og leita að
honum þegar hann kemur seint
heim.
„Ég vildi að þú mættir fæðast
inn í góðan heim. Ég óska þér góðr-
ar heilsu og langra lífdaga.“
Fæðingin gekk ved og barnið
fæddist 26. nóv. 1963. Það var
stúlka.
„Sjaldgæft er það,“ segir Bea-
trice, „að kona sem elur meybarn
þurfi ekki að vera í neinum vafa
um að föðurnum líki það vel. Því
flestir vilja þeir fremur eignast
son. En aldrei gleymi ég því hve
glaður hann varð og hvað hann gat
fullvissað mig vel um það að hann
hefði verið að vona að þetta yrði
stúlka.
Hann sagði: „Ef við hefðum
eignazt son, þá hefði ég neytt hann
til að verða rafvirki eða jafnvel
skrifari svo öruggt væri að hann
yrði ekki eldheitur uppreisnarmað-
ur, og vafalaust hefði okkur lent
saman út af því. f staðinn er hér
komin lítil álfamær með ljóst hár
og blá augu og svo bjartan hörunds-