Úrval - 01.05.1966, Blaðsíða 106

104
ÚRVAL
önnur ægileg allsherjarloftárás á
borgina var að hefjast.
Jarðvegurinn þeyttist í loft upp.
Glerbrot þutu um loftið. Síðan rigndi
þeim niður sem haglél væri. Stein-
steypukögglar skullu niður á stræt-
in og ryksúiur þeyttust upp í loftið,
hvert sem litið var, og huldu borg-
ina í dökkgráu, kæfandi skýi. Karl-
ar og konur stauluðust um og fálm-
uðu sig áfram í leit að loftvarna-
byrgjum eða einhverju öðru skýli.
Ruth Piepho leit upp og sá sprengju-
flugvélarnar koma æðandi í bylgj-
um, „líkt og á færibandi í verk-
smiðju“. í Krupp- og Druckenmúll-
erverksmiðjunni sleppti franski
nauðungarverkamaðurinn, Jacques
Delaunay úr hendi sér óhugnanleg-
um leifum mannshandleggs, sem
hann var nýbúinn að draga út úr
löskuðum skriðdreka, er hann var
að gera við, og tók til fótanna í leit
að hæli.
í Sieges Allee riðuðu marmara-
styttur af gömlum prússneskum
stjórnendum á stöllum sínum. Það
var sem þær styndu við. Krossinn,
sem ein líkneskjan hélt hátt á lofti,
splundraðist í sundur, og molarnir
skullu á bringu annarrar líkneskju.
A Skagerraktorginu þar nálægt leit-
uðu lögregluþjónarnir hælis og
skildu eftir lík sjálfsmorðingja hang-
andi í tré.
Aragrúi af íkveikjusprengjum
skall á þaki B-álmu fangelsisins í
Lehrerstrasse og braut það. I-
kveikjusprengjurnar kveiktu fjölda
glampandi magensiumelda á annarri
hæð fangelsisins. Föngunum var
sleppt út úr klefum sínum til þess
að berjast við eldana. Þeir stauluð-
ust um með sandfötur í beiskri
reykjarstybbunni. Fanginn úr klefa
nr. 244 nam snögglega staðar og
starði á fanga úr klefa nr. 247. Síð-
an féllust þeir í faðma. Bræðurnir
Herbert og Kurt Kosney, sem höfðu
óafvitandi verið bendlaðir við til-
ræðið gegn Hitler þann 20. júlí, upp-
götvuðu nú skyndilega, að þeir voru
í sama fangelsi.
Hinum fjórtán ára gamla unglingi,
Rudolf Reschke, gafst aðeins tími til
þess að líta sem snöggvast til flug-
vélanna, sem glitruðu eins og silfur
uppi í loftinu. Þær voru of hátt til
þess, að hann gæti farið í eltingar-
leik við flugmenn þeirra, líkt og var
vani hans, þegar um orrustuflugvél-
ar var að ræða, sem flugu mjög
lágt yfir borgina. Móðir hans æpti
á hann frávita af angist og dró hann
svo niður í kjallarann, þar sem
Christia, hin 9 ára gamal systir hans,
sat skjálfandi af hræðslu. Skýlið
lék allt á reiðiskjálfi. Múrhúðin
hrundi af lofti og veggjum, ljósin
titruðu og slokknuðu svo.
Mæðgurnar fóru að biðjast fyrir
upphátt. Hávaðinn af hinum fallandi
sprengjum fór sívaxandi. Reschke-
fjölskyldan hafði upplifað margar
loftárásir, en enga þessari líka. Frú
Reschke hélt utan um bæði börnin.
Svo fór hún að gráta. Skyndilega
fylltist Rudolf ákafri reiði gagnvart
flugmönnunum, sem gert höfðu
móður hans svo óttaslegna. Og nú
varð hann sjálfur gripinn ótta í
fyrsta skipti. Hann uppgötvaði það
líka, að hann var farinn að gráta,
og varð þá mjög vandræðalegur.
Rudolf æddi svo snögglega út, að
móður hans tókst ekki að halda aft-