Úrval - 01.05.1967, Síða 21

KRISTÍN SVÍADROTTNING
19
Það liggur ekki alveg ljóst fyrir,
hvers vegna hún vildi ekki giftast.
Allt líf sitt sýndi hún, að hún var
ekki fullkomlega eðlileg, allt frá
bernskuárum þeim, sem nú hefur
verið lýst, en það virðist ekki aug-
ljóst, um hverskonar óeðli eða frá-
vik frá hinu venjulega hefur verið
að ræða. Snemma laðaðist hún að
hinni kaþólsku trú, en samkvæmt
henni er einlífi mjög mikils metið.
En þó er ekki hægt að segja, að
að hún hafi lifað samkvæmt skír-
lífshugsjóninni. í æviminningum
sínum skýrir hún svo frá:
„Hin ástríðufulla og duttlunga-
fulla skapgerð mín hefur valdið því,
að ég finn ekki síður til ákafrar
löngunar til ásta en til mikillar
vegsemdar. í hvílíka ógæfu kynni
svo hræðileg tilhneiging ekki að
hafa leitt mig, ef þín náð hefði jafn-
vel ekki notfært sér galla mína til
þess að lækna mig af tilhneigingu
þessari! Metnaðargirni mín og stolt,
sem gerðu það að verkum, að ég
gat ekki gefizt neinum á vald, lít-
ilsvirðing mín á öðrum, sem kem-
ur mér til að fyrirlíta alla, allt hef-
ur þetta verndað mig á undursam-
legan hátt. Og með þinni náð hefur
þú bætt þar við svo mikilli dásemd,
að þú hefur verndað mig frá til-
hneigingu, sem er dýrð þinni og
hamingju minni svo hættuleg. Hönd
þín hefur alltaf haldið aftur af mér,
hversu nálægt hengifluginu sem ég
hef verið komin. Hvað svo sem
skæðar tungur kunna að segja, veizt
þú, að ég er saklaus af öllum þeim
vömmum og skömmum, sem þær
hafa brigzlað mér um og reynt að
sverta líf mitt með. Ég játa það,
að hefði ég ekki fæðzt sem stúlka,
hefðu tilhneigingar skapgerðar
minnar líklega leitt mig út i
hræðilega lausung. En þú, sem hef-
ur látið mig elska dýrð og heiður
meira en nokkra nautn alla ævi
mína, hefur verndað mig frá þeim
misgerðum, sem hin fjölmörgu tæki-
færi, frjálsræði stöðu minnar og
skaphiti minn kynnu að hafa leitt
mig til. Ég hefði vafalaust gifzt,
hefði ég ekki fundið til þess styrks,
sem þú hefur veitt mér til þess að
afsala mér lysttisemdum ástarinn-
ar . .. . “
Þetta er mjög athyglisverð yfir-
lýsing, sem hún skrifaði, þegar hún
var orðin allroskin. En hún kemur
samt ekki heim við það, sem sagn-
fræðingarnir segja um breytni
hennar.
Eitt sinn, þegar lagt var hart að
henni sem oftar að giftast, sagði
hún:
„Ég vildi heldur deyja en gift-
ast. Ég gæti aldrei leyft neinum að
nota mig líkt og leiguliði notar
akur sinn.“
Og þegar ráðgjafar hennar lögðu
enn hart að henni og héldu því
fram, að hún yrði að gefa Svíþjóð
arftaka að konungstigninni, sagði
hún:
„Ég væri alveg eins vís til þess
að fæða af mér Neró fremur en
Ágústus."
Þessi unga drottning ríkti því
ein. Hún var kvenlegri útlits en hún
hefði kosið. Hún var lágvaxin og
hafði tilhneigingu til þess að verða
fremur feitlagin. Og hún hafði
fallegan hörundslit. Vegna slyss,