Úrval - 01.05.1967, Blaðsíða 114

Úrval - 01.05.1967, Blaðsíða 114
112 sem verð að hneigja mig fyrir yð- ur.“ Það var einmitt í Rússlandi, að Sarah hitti mann þann, sem hún átti síðan eftir að giftast. Nafn hans var Jacques Damala. Hann var af þekktri ætt í Aþenu og starfaði sem sendi- sveitarfulltrúi við grísku ræðis- mannsskrifstofuna í St. Pétursborg. Hann var 11 árum yngri en Sarah, myndarlegur og laglegur, en ósvíf- inn og hégómlegur. Þar að auki hafði hann orð á sér fyrir að vera mikill kvennamaður. Hvar sem hann fór, varð kvenfólkið alveg vitlaust í honum. En hann gortaði af því, að engin kona hefði nokkurn tímann verið honum nokkurs virði fyrr eða síðar. Slíkt áhugaleysi var sem ögrun fyrir hina frægu og dáðu leikkonu. Hún beitti nú öllum töfrum sínum, sem höfðu gert hvern þann karl- mann, sem hún kærði sig um að sigra, að algerum þræli hennar. En í þetta skipti kom allt fyrir ekki. Damala var að leika leik, og honum var skemmt, er hann gerði sér grein fyrir því, að eftirsóttasta og dáðasta kona gervallrar Evrópu gæti orðið hans, ef hann kærði sig um. Hann sá, að hann þurfti ekki annað en að rétta út höndina. Sarah sýndi það fljótræði að leggja fast að honum að segja upp starfi sínu í grísku utanríkisþjónustunni og gerast leik- ari í leikflokki hennar. Hann bjó ekki yfir neinum hæfileikum til þessa starfs, aðeins laglegu útliti. En Sarah, er var sem blind fyrir öll- um göllum hans, hélt því fram, að hann yrði einn af eftirtektarverðustu nýju leikurunum í leikflokki henn- ÚRVAL ar, eftir að hann hefði hlotið nokk- urra mánaða reynslu. Leikferðalaginu var haldið áfram suður á bóginn eftir dvölina í Moskvu. Það var Damala algerlega ómögulegt að vera nokkurri konu trúr nema í fáeinar vikur. Því sleppti Sarah sér alveg, þegar hann fór að líta yngri leikkonurnar í flokki hennar hýru auga. Hún stakk upp á hjónabandi við hann, þar eð hún hélt, að það væri ráðið til þess að halda í þennan reikula mann. Og Damala játaðist henni. Á milli sýn- inga í Napoli og Nizza tóku þau sér 5 daga leyfi og skruppu til Lundúna. Og þ. 4. apríl árið 1882 varð Sarah Bernhardt frú Jacques Damala í Lundúnum. Fyrsta þolraunin, sem lá fyrir brúðinni, er hún sneri aftur til Parísar í maímánuði, var að skýra syni sínum frá þessu. „Maurice, elskan,“ sagði hún. „Ég hef fréttir að færa.“ „Ég veit um það allt saman, Maman,“ svaraði drengurinn kulda- lega. ,,Þú hefur gifzt Monsieur Sarah Bernhardt.“ Og þetta reyndist einmitt verða það hlutverk, sem hið stormasama hjónaband þeirra stóð. Og því var eins farið með hann og eiginmenn annarra frægra kvenna. Honum var meinilla við að þurfa að leika þetta hlutverk. Með frábærri tilsögn Söru varð hann þolanlegur leikari, og um hríð fannst leikhúsgestum svolítið nýnæmi í að sjá hann leika hlut- verk á móti henni. En það stóð ekki lengi. Áhorfendur þreyttust fljótt á því. Og þegar henni gafst tækifæri til þess að koma fram í nýju leik-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.