Úrval - 01.05.1967, Síða 67

Árið 1962 gerðist það, að stjórn sjóðstofnunar til styrktar fá-
tœlcum Arabíulöndum kaus fjögur þorp ti'l að prófa hvað
gera m œtti til útrýmingar örbirgðar og til framfara í
þessum þurrlendu, úrkomulitlu héruðum, og naut
húri aðstoðar frá kaþólska trúboðinu í
Palestínu.
Að útrýma örbirgð
Eítir John G. Nolan
Fyrir austan Dauðahaf og í grennd
við Kerak, borg pílagrímanna, býr
fámennur, fátækur flokkur Bedú-
ína, í fjórum frumstæðum þorpum,
sem heita Judaiyida, Adir, Sima-
kiya og Humud. Upphafsstöfum
þessarra þorpa er slengt saman í
eitt svo úr verður JASH: og er það
látið tákna viðleitni þessa fólks til
að sigrast á örbirgðinni.
Fyrir fjórum árum bjuggu 3000
manns í þessum þorpum og höfðu
geitur og sauðfé, hvorttveggja af
hinni lökustu tegund, sem þekkist.
Einhverja viðburði höfðu þeir til
að rækta korn, en landið er ófrjótt
og þurrt, svo þar spretta ekki tré
né runnar. Fólk þetta klæddist í
tötra, og tekjurnar voru næsta rýrar.
Þó að svo langt væri milli þorp-
anna, að ekki sæist á milli, var þar
enginn vegur. Engin orkuver, engar
námur, ekkert til að brenna, fátt til
áburðar. Framsæknustu unglingarn-
ir hurfu til borganna, en þar tók þá
ekki betra við:
Fyrir 1000 árum voru Bedúínar
fjölmennir þarna, og landið var þá
frjósamt. En þegar landið blés upp,
og landsvæði þessu var skipt milli
ýmsra ríkja, var úti um hagsæld
þeirra. Fyrir hálfri öld eða svo
löfðu þessar fáu hræður við kota-
Catholic Digest
65