Úrval - 01.05.1967, Qupperneq 102

100
ÚRVAL
starf hjá Gymnase, sem var vinsælt
breiðstrætaleikhús, þ.e. leikhús al-
mennings. Þar voru sýndir mjög
vinsælir gamanleikir, sem voru
reyndar ósköp veigalitlir. En slíkur
gamanleikur átti ekki við Söru og
var reyndar hennar veika hlið. Og
leikur hennar var svo lélegur, að
hún var komin á fremsta hlunn með
að stytta sér aldur.
Það var einmitt á þessu augna-
bliki, að Dumas varð til þess að
gerbreyta lífsferli hennar. Hann var
viðstaddur eina af hinum lélegu
leiksýningum og varð vitni að slæ-
legri írammistöðu hennar. Hann
skynjaði örvæntingu hennar og fann
hjá sér skyndilega þörf til þess að
tala við hana, þar eð hann óttaðist,
að hún tæki snögglega upp á að
gera eitthvað hörmulegt í örvænt-
ingu sinni. Hann gerði sér grein
fyrir því, að hún var alveg komin
að því að fá taugaáfall, fann, að
tilfinningalíf hennar var í algeru
uppnámi. Hann sagði henni, að hún
yrði tafarlaust að slíta sig með rót-
um upp úr þessum jarðvegi, sem
hún væri í, og hefja baráttuna að
nýju í öðru landi. Og að nokkrum
klukkutímum liðnum var hún á leið
til Brússel með járnbrautarlest. í
fórum sínum hafði hún kynningar-
og meðmælabréf til nokkurra vina
Dumas í borginni.
Augsýnilega höfðu ráð Dumas
verið hin réttu, því að nokkrum
vikum síðar barst sú frétt, að Sarah
hefði ekki aðeins sigrað Brússel,
heldur einnig hjarta Henri de Ligne
prins, afsprengi tiginnar belgiskrar
ættar. En því miður urðu hindranir
í vegi þessa ástarævintýris. Hún
fékk skyndilega skilaboð frá París
þess eínis, að móðir hennar hefði
íengið slag' og lægi hættulega veik.
Sarah fór heim með næstu lest, en
þegar hún kom þangað, komst hún
að því, að Judith var á mjög góðum
batavegi. Hún komst einnig að því
nokkrum vikum síðar, að hún sjálf
var barnshafandi. Hún sagði engum
frá þessu, jafvel ekki elskhuga sín-
um, af ótta við, að honum fyndist
sem hann væri neyddur til þess að
taka á sig hluta af ábyrgðinni og
skyldunum.
í fimm mánuði samfleytt var
hún atvinnulaus. Brátt kom að því,
að hún gat ekki lengur leynt þunga
sínum og varð að segja móður sinni
frá öllu saman. Judith atvinnuást-
mærin, sem nú var setzt í helgan
stein, lagði nú geysilega áherzlu á
broddborgaralegan virðuleika í öll-
um háttum að hætti slíkra kvenna.
Hún varð alveg öskuvond, er hún
heyrði fréttirnar. „Ég vil ekki, að
neinn lausaleikskrói fæðist undir
mínu þaki!“ æpti hún og skeytti
ekkert um þá staðreynd, að hún
hafði, er hér var komið sögu, sjálf
eignazt þrjá lausaleikskróa og það
með sitt hverjum manninum. Sarah
var rekin burt af heimili móður
sinnar. Hún kom sér fyrir í lítilli
íbúð í París, og þar fæddist henni
sonur þ. 22 desember, árið 1864, og
hlaut hann nafnið Maurice Bern-
hardt.
Hún lagði af stað næstum tafar-
laust eftir barnsburðinn til þess að
útvega sér vinnu til þess að hafa
ofan af fyrir barninu, sem hún til-
bað. Sarah var svo örvæntingarfull,
að hún var reiðubúin að taka að